Σε δεύτερο ρόλο: Οι ταλαντούχοι του ελληνικού σινεμά (Παρτ Του)

Της Άννας Παχή

Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στους δευτεραγωνιστές του ελληνικού σινεμά, δευτεραγωνιστές μόνον κατ’ όνομα, γιατί το ταλέντο τους ήταν τόσο μεγάλο που τους καταξίωσε στο μυαλό και την καρδιά μας.

Χρήστος Τσαγανέας 1906 – 1976

Ξεκίνησε να σπουδάσει γιατρός και τα παράτησε. Ύστερα πήγε στη Νομική, την παράτησε και αυτήν. Αιτία ο έρωτάς του για τη Νίτσα Βιτσώρη την οποία παντρεύτηκε όταν εκείνη χώρισε τον πρώτο της σύζυγο. Ο κοσμαγάπητος «Βεβαίως – βεβαίως», ο τρελλογιατρός στο «ο φίλος μου ο Λευτεράκης», στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» ξεστομίζει το υπέροχο «Άνθρωποι , άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;»

Θεόδωρος Μορίδης 1903 – 2003

Υπέροχος Παλαιών Πατρών Γερμανός στον «Παπαφλέσσα», ο Μορίδης έπαιζε συνήθως τον αξιωματούχο ή τον εφοπλιστή. Και τον καθηγητή, μην ξεχνάμε το γυμνασιάρχη του «Χτυποκάρδια στο θρανίο». Από τις πολύ ευγενικές φυσιογνωμίες..

Σπύρος Κωνσταντόπουλος 1925 – 2007

Ήταν ο δικηγόρος Κατσάμπελης που κόντεψε να φάει ξύλο από το Βουτσά και τον Χατζηχρήστο στο «Οι Κληρονόμοι». Εμφανίστηκε σε κωμωδίες και δράματα με την ίδια επιτυχία, ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Συμπαθέστατος πάντα.

Ζώρας Τσάπελης 1921 – 2002

Η αυστηρή φυσιογνωμία του τον τοποθετούσε σε ρόλους δικαστή, ανακριτή, αστυνόμου, δημόσιου λειτουργού τέλος πάντων. Δε θυμάμαι να τον είδα ποτέ σε κωμωδία, πάντα όμως μου έδινε την εντύπωση έντιμου και άτεγκτου ανθρώπου. Αν αυτό δεν είναι επιτυχία, τι είναι;

Ευάγγελος Πρωτοπαππάς 1917 – 1995

Συνεργάτης κυρίως του Βασίλη Λογοθετίδη. Είναι ο κουμπάρος που του βάζει φυτιλιές στο «Ζηλιαρόγατο»,  αλλά και ο άγριος αδερφός της Βούλας στο «ο Ατσίδας». Εκφραστικός και ταλαντούχος.

Θάνος Τζενεράλης 1910 – 1989

Βαθύφωνος – μόνιμος στη Λυρική Σκηνή– εμφανίστηκε στις ταινίες κρατώντας πάντα το ρόλο ή του όργανου της Τάξης, ή του συνετού που προσπαθεί να συμμαζέψει τον ασυμμάζευτο πρωταγωνιστή. Ιδιαίτερα γοητευτικός και ευθυτενής, μπορεί στο σινεμά να κρατούσε δεύτερους ρόλους, στο θέατρο όμως γνώρισε πολλούς θριάμβους.

Δημήτρης Νικολαϊδης 1922 – 1993

Ένα πρόβλημα υγείας δεν του επέτρεψε να γίνει πρωταγωνιστής. Ευτυχώς όμως δεν άφησε την υποκριτική κι είναι ο αγαπημένος μας Ναύαρχος Γελεβουρδέζος, για να θυμηθούμε το ρόλο του στο «Δεσποινίς Διευθυντής». Αξέχαστος. Υπήρξε επίσης ο σκηνοθέτης του «Η γυναίκα μου τρελάθηκε» καθώς και πολλών θεατρικών παραστάσεων.

Πέτρος Λοχαΐτης 1933 – 1976

Κατά φαντασίαν λαγωνικό στο «η Αρχόντισσα και ο Αλήτης», λαμόγιο από τα λίγα στο «η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια», λογιστής, δημοσιογράφος, εργάστηκε κυρίως στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, σε ρόλους μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς.

Βάσος Ανδρονίδης 1930 – 2008

Απόφοιτος της Σχολής Καρόλου Κουν, έπαιξε στο σινεμά και το θέατρο, σκηνοθέτησε, δίδαξε κι εμφανίστηκε σε αρκετά τηλεοπτικά σήριαλ. Τον θυμάμαι ή ως αδέκαστο αστυνόμο-δικηγόρο ή ως συνεργάτη της Ρένας Βλαχοπούλου στο «Ζητείται επειγόντως γαμπρός». Για κάποιο λόγο, η μορφή του πάντα μου ενέπνεε σιγουριά.

 Αλέκος Τζανετάκος 1937 – 2010

Συναγωνίζεται επάξια το Θανάση Βέγγο για τον τίτλο «Ο άνθρωπος της καρπαζιάς». Βλέποντας πόσες σφαλιάρες έτρωγε, κυρίως από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Κώστα Βουτσά, ανησυχούσα μήπως του μείνει κουσούρι. Έκανε τον τέντυ – μπόι, το φοιτητή, τον απατεωνίσκο. Συνήθως όμως, τις έτρωγε.

Δημήτρης Καλλιβωκάς 1930 –

Εξαιρετικά ταλαντούχος αν σκεφτείς πως μπορούσε με άνεση να υποδυθεί τον καλοθρεμμένο προικοθήρα («Στουρνάρα 288») το μαμόθρεφτο, («Μια τρελή, τρελή οικογένεια»), τον επιτυχημένο και γοητευτικό επιχειρηματία («Τζένη Τζένη») τον τρελοαμερικάνο («Η Παριζιάνα») αλλά και τον άτεγκτο εμίρη («Μια ελληνίδα στο χαρέμι»). Ευτυχώς εμφανίζεται ακόμη στην τηλεόραση που και που.

Νάσος Κεδράκας 1915 – 1981

Από τις πιο συμπαθητικές φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου ακόμα κι όταν έπαιζε ρόλους «κακών» συνήθως παραδόπιστων. Οι ερμηνείες του πολλές και αξέχαστες.

Αυτοί ήταν οι «δεύτεροι» μόνον κατ’ όνομα. Κατάφεραν με το ταλέντο και την εργατικότητά τους να θεωρούνται δικοί μας άνθρωποι. Λογικό, τόσες φορές μας κάνουν παρέα..

Πηγή: http://www.iart.gr/se-deftero-rolo-talantouchi-tou-ellinikou-sinema-part-tou/

Σε δεύτερο ρόλο: Οι ταλαντούχοι του ελληνικού σινεμά

Της Άννας Παχή

Εργάστηκαν πάντα στη σκιά των λαμπερών πρωταγωνιστών χωρίς να λάβουν τη διασημότητα που τους αναλογούσε. Η παρουσία τους ήταν καταλυτική. Τους αγαπήσαμε, τους θυμόμαστε και αναγνωρίζουμε το ταλέντο τους. Κυρίες και κύριοι, οι δευτεραγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου.

Λαυρέντης Διανέλλος 1911 – 1978

Απόφοιτος της σχολής Καρόλου Κουν, η πρώτη εμφάνισή του στην ελληνική μεγάλη οθόνη ήταν το 1948, στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Είχε προηγηθεί η ελληνο-αιγυπτιακή παραγωγή «Δόκτωρ Επαμεινώνδας» το 1938.  Έκτοτε, έπαιξε σε 195 ταινίες παρακαλώ, δίνοντας πάντα το ιδιαίτερο στίγμα του. Δεν τον είδαμε ποτέ νέο, ήταν σα να γεννήθηκε κατευθείαν στην τρίτη ηλικία. Από τις κορυφαίες ερμηνείες του, οι ρόλοι στις ταινίες «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Μανταλένα»  και «Καπετάν Φάντης Μπαστούνι»

Παντελής Ζερβός 1908 – 1982

Η φυσιογνωμία του αυστηρή, πάντα όμως καλοσυνάτη. Απόφοιτος επίσης της σχολής Καρόλου Κουν, πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά το 1943 στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς». Κινήθηκε με επιτυχία στην κωμωδία και το δράμα ενώ βραβεύτηκε για το ρόλο του δυναμικού Παπα-Φώτη στην ταινία «Μανταλένα». Προσωπικά θα τον θυμάμαι πάντα στη «Λόλα» να λέει: «Θα τινάξω την Τρούμπα στον αέρα».

Σπύρος Καλογήρου 1922 – 2009

Δεν ξέρω γιατί, τον έβρισκα πάντα γοητευτικό κι αδικημένο στις ταινίες του. Έπαιξε τόσο συχνά ρόλους κακών, που του έγινε μανιέρα. Όλες όμως οι πηγές μιλούν για έναν καλοσυνάτο άνδρα. Μετά το «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» το 1955, εμφανίστηκε σε πληθώρα ταινιών, δραματικών και κωμικών, πάντα με επιτυχία. Ατάκα που άφησε εποχή «πολλά τα λεφτά, Άρη».

Νικήτας Πλατής  1912 – 1984

Η καλοκάγαθη φυσιογνωμία του τον έκανε αυτομάτως συμπαθή (και λίγο γκαντέμη). Εμφανίστηκε το 1958 στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή» ενώ σημάδεψε με το ταλέντο του τη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Ο Μεθοριακός Σταθμός». Υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και μεγάλος γυναικοκατακτητής. Από τις αμέτρητες επιτυχίες του, ξεχωριστή παραμένει η ερμηνεία του κατά φαντασίαν ιατρού στο «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» όπου έδωσε και τον καλύτερο ορισμό περί τρέλας: «τρελός είναι αυτός που διαφωνεί με τους πολλούς».

Αθηνόδωρος Προύσαλης  1926 – 2012

Ο μάγκας με τη χρυσή καρδιά, εμφανίστηκε σε πάνω από 100 ταινίες με πρώτη «Το στραβόξυλο» το 1952. Δούλεψε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση κι όποιος δεν τον έχει απολαύσει στα «Εγκλήματα» να ξεκινήσει πάραυτα σεμινάρια. Ιστορικός ρόλος του στο «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» όπου οι ατάκες του διαδέχονται η μια την άλλη και προσωπικός αγαπημένος, ο ρόλος του στην ταινία «Επιχείρηση Απόλλων» όπου λέει το αμίμητο: «Μας βρήκε στο κέφι και μας ξεγέλασε». Έτσι.

Νίκος Φέρμας 1905 – 1972

Αν ο Αθηνόδωρος ήταν ο μάγκας με τη χρυσή καρδιά, ο Νίκος υπήρξε Ο μάγκας αποτελώντας για πάντα σημείο αναφοράς. Εμφανίστηκε σε 80 περίπου ταινίες ερμηνεύοντας κλασικές ατάκες με κυρίαρχη το «Ψυχή βαθιά δεν είπαμε; Δυο πράγματα αξίζουν σ’αυτήν την παλιοζωή. Η λεβεντιά και το χαμόγελο».

Άγγελος Μαυρόπουλος 1901 – 1979

Οι ρόλοι του ήταν μικροί αλλά χαρακτηριστικοί. Δικηγόρος, ιατρός και αστυφύλακας, λόγω της αστικής μορφής του. Έξαλλος Κίμων Καρανταούνης στο «Κοροϊδάκι της δεσποινίδος» δικηγόρος Ασκαριάδης (και όχι Ισκαριώτης όπως επέμενε να τον αποκαλεί ο Αυλωνίτης) στο «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», καρδιολόγος Χρυσανθακόπουλος στο «Φωνάζει ο κλέφτης» παραμένει αγαπητή και αναγνωρίσιμη μορφή σε κάθε ταινία που εμφανίστηκε.

Γιώργος Γαβριηλίδης 1908 – 1982

Συνήθως ζευγάρι με τη Μαρίκα Κρεβατά (σύζυγό του και στη ζωή) εμφανίστηκε σε πλήθος ταινιών όπου συνήθως έπαιζε ρόλους ταλαίπωρου. Από το «Στουρνάρα 288» έως το «Η γυναίκα μου τρελάθηκε», σφράγισε με το παίξιμό του κάθε ταινία, όπως το απόσπασμα από το «Δυο πόδια σε ένα παπούτσι» που ακολουθεί. Φυσικά, δε θα μπορούσε να λείπει η ερμηνεία του στο «Μια τρελή τρελή σαραντάρα».

Περικλής Χριστοφορίδης 1907 – 1983

Εξαιρετικά παραγωγικός κι αυτός, συμμετείχε σε περισσότερες από 200 ταινίες. Εργοδότης του Κώστα Βουτσά στο «Γαμπρός απ’το Λονδίνο», συμβουλάτορας του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη «Χαρτοπαίχτρα», λαμόγιο στην «Καφετζού» κι αν αρχίσουμε να λέμε που έχει παίξει θα ξημερώσουμε. Μου άρεσε ιδιαίτερα ως ανταγωνιστής του Παπαγιαννόπουλου στο «Για ποιόν χτυπά η κουδούνα».

Δήμος Σταρένιος 1909 – 1983

Αδικημένη μορφή καθώς έπαιζε πάντα το ρόλο του δοσίλογου, του τοκογλύφου και παρόμοιων συναφών συμπαθητικών. Αναμφισβήτητο ταλέντο και αριστερής ιδεολογίας, παραμένει στην Ιστορία για την ατάκα από την ταινία « Η χαραυγή της Νίκης». «Μας αγαπάνε οι Γερμανοί. Σα φίλοι ήρθανε».

Γιώργος Βελέντζας 1927 – 2015

Σε 209 ταινίες παρακαλώ εμφανίστηκε ο Γιώργος Βελέντζας, συνήθως ως αστυνομικός. Εργάστηκε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έκανε μεταγλωτίσεις και ντουμπλάζ. Βαρύμαγκας στο «Της κακομοίρας», ιδιοκτήτης μπαρ στο «Ο κος Πτέραρχος», έκανε πάντα αισθητή την παρουσία του.

Κώστας Παπαχρήστος 1916 – 1995

«Γειά σου ντερβισόπαιδο»! φώναζε με τη βαθιά, χαρακτηριστική του φωνή ο Κώστας Παπαχρήστος ως αστυφύλακας, στον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες».  Έπαιξε σε παραπάνω από 200 ταινίες, κυρίως το ρόλο του ένστολου. Ψηλός, ευθυτενής, ταλαντούχος, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν του ανέθεταν καλύτερους ρόλους.

Ανέστης Βλάχος 1934 –

Ο ορισμός του «κακού» στο ελληνικό σινεμά. Πάντα σε ρόλους παλιόπαιδου, ρεμαλιού, απατεώνα, εγκληματία. Με το που τον έβλεπες φορούσες πλερέζες. Πάνω από 180 ταινίες, αρκετές τιμητικές διακρίσεις, αλλά πλέον, τον αφήνουν αναξιοποίητο. Ντροπή!

Βελισσάριος Κοντογιάννης

Ως ηθοποιός, εμφανίστηκε σε ελάχιστες ταινίες, με χαρακτηριστική την «Ο Ατσίδας» ως πατέρας της Βούλας, αγαπημένης του Ντίνου Ηλιόπουλου. Ως κάδρο όμως, η καριέρα του είναι τεράστια. Τον έχετε δει ως Χαράλαμπο στο «Ο θησαυρός του μακαρίτη», πατέρα του Κωνσταντάρα στο «Υπάρχει και φιλότιμο», θείο Τάκη στο «Η κυρία του κυρίου», και σε πολλές ακόμη…

Πηγή:

www.iart.gr/se-deftero-rolo-talantouchi-tou-ellinikou-sinema/