Καλώς Ήλθατε!

Η αγάπη μου για το παρελθόν είναι γνωστή σε εκείνους που με γνωρίζουν προσωπικά. Το ενδιαφέρον μου αφορά πολλά και διάφορα, όπως θα καταλάβετε από τους τίτλους του μενού. Το ιστολόγιο δημιουργήθηκε με την επιθυμία, να μπορεί να θυμίσει τα όσα έχουμε ξεχάσει με την πάροδο του χρόνου. Αφορά ανθρώπους που είναι από 30-40 ετών περίπου, και θέλουν να ξαναθυμηθούν για λίγο τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια.

Καλό σας ταξίδι!

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Πέθανε ο Masaya Nakamura, γνωστός ως ο πατέρας του Pacman!


Έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιανουαρίου 2017 ο Masaya Nakamura, ο οποίος ίδρυσε την ιαπωνική εταιρεία παιχνιδιών Bandai Namco το 1955 και μέχρι την ημέρα που πέθανε ήταν επίτιμος πρόεδρος της εταιρείας.

Επίσης ήταν ο δημιουργός του πολυαγαπημένου βιντεοπαιχνιδιού Pac Man που είχε τεράστια επιτυχία και καθιερώθηκε ως κλασικό παιχνίδι που έχει διασκεδάσει εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο.



Πηγή:
http://www.retrocomputers.gr/forum/ektos-thematos/18267-efyge-o-masaya-nakamura-gnostos-os-o-pateras-tou-pacman

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Brixton BX125 2017 Έρχεται στην Ελλάδα!

Ένα νέο μοτοσυκλετάκι 125cc τύπου Scrambler,  δημιούργησε η Αυστριακη εταιρία Brixton το οποίο πρόκειται να εισαχθει και στη χωρα μας φέτος!


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Ένα νοσταλγικό φλας μπακ στα... γαριδάκια προηγούμενων δεκαετιών με τα οποία μεγαλώσαμε!

Σνακ μίας άλλης εποχής που καταναλώνονταν μετά μανίας αλλά και γαριδάκια που πέρασαν απαρατήρητα.
Συσκευασίες οι οποίες δεν θα φαντάστηκες ποτέ πως θα κυκλοφορούσαν στο εμπόριο.
Ουδείς κατανάλωνε τα αγαπημένα του πατατάκια για την θρεπτική τους αξία, αλλά για την πικάντικη γεύση τους.
Παραδόξως την δεκαετία του '80 και του '90 οι εταιρίες παραγωγής σνακς πειραματίζονταν συνεχώς παρουσιάζοντας νέες γεύσεις και πατέντες προκειμένου να πείσουν τον καταναλωτή πως αξίζει να τα δοκιμάσει.
Στην εποχή μας, τα πιτσιρίκια περιορίζονται σε Φουντούνια, Πακοτίνια, Πιτσίνια, Cheetos Δρακουλίνια, Cheetos Πίτσα, Λόττο γαριδάκια, με τα πατατάκια να έχουν την τιμητική τους και να κυκλοφορούν σε ποικιλομορφία γεύσεων.
Τουλάχιστον επανακυκλοφόρησαν τα Foficο προκειμένου να σώσουν την παρτίδα. Φτάνουν όμως;
Η ζωή μας σίγουρα δεν είναι ίδια δίχως τα αλήστου μνήμης «Tι και Τι» με γεύση πίτσα. Τα Δρακουλίνια δεν είναι «Σούπερ» όπως συνέβαινε πριν από μία 20ετία, ενώ πλέον έχουν εκλείψει τα θεματικά γαριδάκια.
Όταν η «Τόλμη και Γοητεία» έσπαγε τα κοντέρ τηλεθέασης κυκλοφορούσαν γαριδάκια «Ριτζ» και «Καρολάιν». Εάν είσαι πάνω από 30 πιθανότατα τα έχεις δοκιμάσει.
Το βάρος των βιομηχανιών σνακ έπεφτε πάνω στα γαριδάκια. Σε πολλές περιπτώσεις, η γεύση και ο σχηματισμός ήταν ίδια, αλλά αυτό που άλλαζε ήταν ο τίτλος και η συσκευασία.
Τα γαριδάκια «Ευρωμπάσκετ», αλλά και τα «Basketinia Τυρομπάσκετ» πάτησαν πάνω στις επιτυχίες της «επίσημης αγαπημένης», ενώ τα «Video Snack» ήταν προέκταση του παροξυσμού που υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του '80 με τις βιντεοκασέτες.
Κυκλοφόρησαν γαριδάκια με αφορμή το Μουντιάλ «Mεξικό '86», αλλά και με την διαφημιστική καμπάνια όπου πρωταγωνιστούσε ο Νίκος Παπαναστασίου «ο Επιμένων Νικά».
Δημοφιλή κόμικς, σειρές, κινούμενα σχέδια, μουσικές επιτυχίες, και ταινίες ενέπνευσαν σνακ όπως ήταν τα: «Χελωνονινζάκια», «Φρου Φρου Σνακ», «Γαριδάκια Batman», «Γαριδάκια Lambada», «Ποπάι», «Στρουμφ», «Γαριδάκια Μπάνι», «Ο γύρος του κόσμου με τον », Willy Fog», «Γαριδάκια Ντάλας.
Ακόμη και δημοφιλή video games αλλά και κονσόλες παιχνιδιών (βλέπε Pac Man με φουντούκι, καλαμπόκι και φυστικία, αλλά και κομπιοτεράκια Atari» τρώγονταν με περισσή ευχαρίστηση.
Η εταιρία παραγωγής Φάρμα, κυκλοφόρησε μεταξύ άλλων τα «Τυρογαριδάκια Φάρμα», τα «Πονυρά Γαριδάκια» με τα συμπαθή πόνυ στο σακουλάκι, τα «Στικς» και τα «Κουφά».
Άξια αναφοράς και η Φλώρινα με τα «Ευρωπάκια», τα πρώτα «Τσιπς με ρίγανη» και τα «Πίτσα Βλάχα», αλλά και τα τραγανά και ολόφρεσκα γαριδάκια της.
Τα «Καβουράκια με τυρί, τομάτα και πάπρικα», οι «πικάντικες φατσούλες με τομάτα και τυρί», «μπαμπούλες» που παρέπεμπαν σε δρακουλίνια, τα «Μπλα-Μπλα γελαστά γαριδάκια», τα «Αγρίμια με πικάντικη γεύση τυριού και ντομάτας», τα «ριγέ πατατάκια Ζαπάτα», τα «στριφτούλια», τα «δαγκώνια», τα «ρίκι τίκι», ξυνπνούν ευχάριστες μνήμες σε όσους τα γεύθηκαν.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το καλτ σακουλάκι που ανέγραφε «Τορτίλλα Δρακουμέλ», η τα «Μελένια» που αποτελούνταν από ξηρούς καρπούς και μέλι και αποσύρθηκαν σε ελάχιστο χρόνο μετά την κυκλοφορία τους;
Εκείνη την εποχή ζητούσες από τον περιπτερά τα «Χρυσά Μανούλια», «Σνακ Γαριδάκια 73 American Type» και «Φιστίνια» και απολάμβανες τα «Κρικάκια» της Tom's food. Τα τελευταία κυκλοφορούν στο εξωτερικό και κάνουν χρυσές πωλήσεις. Αν μη τι άλλο μας λείπουν...
Πηγή:

Φωτογραφίες:
   

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

«Το έχω διπλό, έχεις να το ανταλλάξουμε;» Καθημερινός διάλογος για τα αυτοκόλλητα της Σάρα Κέι. Η δημιουργός των σκίτσων άρχισε να ζωγραφίζει όταν αρρώστησε η κόρη της...

Ανέμελα παιδιά που χαίρονται τη φύση ανάμεσα σε λουλούδια, παίζοντας και φροντίζοντας ζωάκια, κάνοντας κούνια ή πικνικ σε ολάνθιστο κήπο. Αγγελικά πρόσωπα που φορούν ρούχα με βολάν, ψάθινα καπέλα, κρατούν καλάθια με φρούτα και μιλούν για τη φιλία, την αγάπη, την τρυφερότητα και τη φύση. Είναι οι φιγούρες της Σάρα Κέι, που στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν ως αυτοκόλλητα από την Panini στις αρχές τις δεκαετίας του ’80. Τα ρομαντικά σκίτσα έγιναν ανάρπαστα από τις πιτσιρίκες της εποχής. Έτρεχαν στα ψιλικατζίδικα με το χαρτζιλίκι τους για να αγοράσουν το χάρτινο φακελάκι με τα δυο-τρία αυτοκόλλητα και να γεμίσουν το άλμπουμ τους. Αν πετύχαιναν κάποιο που είχαν ήδη, υπήρχε η λύση του σχολείου: τα έπαιρναν μαζί τους για να ανταλλάξουν με τις συμμαθήτριές τους. Έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Αν, πάλι, περίσσευε κάποιο, το κολλούσαν σε τετράδια, σε βιβλία ή σε έπιπλα του δωματίου τους. Δημιουργός της σειράς υπήρξε η Αυστραλή εικονογράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Βιβιέν Κούμπος. Από μικρή ήταν παθιασμένη με τα σκίτσα και μεγαλώνοντας σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Στα είκοσι προσελήφθη σε διαφημιστικό γραφείο ως σχεδιάστρια. Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και ζούσαν οικογενειακώς, λίγο έξω από το Σίδνεϊ, μέσα στη φύση. Όταν η κόρη της, Άλισον, αρρώστησε άρχισε να ζωγραφίζει τις φιγούρες, ώστε να την κάνει να νιώσει πιο όμορφα. Δεν χρειαζόταν πολλή φαντασία για να φτιάξει τις ζωγραφιές της. Αρκούσε μόνο να κοιτάξει έξω από το παράθυρο, όπου η φύση χάριζε απλόχερα την ομορφιά της. Οι ζωγραφιές της απεικονίζουν έναν αρμονικό κόσμο για τα παιδιά, τα ζώα και τα φυτά. Υπέγραφε τα σκίτσα ως «Σάρα Κέι». «Σάρα» έλεγαν το κατοικίδιο του πατέρα της και το «Κ» προέρχεται από το Κούμπος, το επώνυμό της. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’70 και η Βιβιέν έδειξε τις ζωγραφιές της σε έναν τοπικό εκδότη ευχετήριων καρτών. Εκείνος ενθουσιάστηκε και αποφάσισε να τις τυπώσει. Ήταν η αρχή για την λαμπρή πορεία της σειράς, η οποία ταξίδεψε και εκτός Αυστραλίας. Τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους αγάπησαν αμέσως τις ζωγραφιές. Απέπνεαν ηρεμία και αθωότητα. Οι ευχετήριες κάρτες γρήγορα έγιναν μπλουζάκια και τετράδια και αργότερα τυπώθηκαν σε χαρτί περιτυλίγματος, μπλουζάκια, παπλώματα, οικιακά είδη, ημερολόγια ακόμη και είδη βάφτισης τα οποία διατίθενται μέχρι και σήμερα. Οι ζωγραφιές βρήκαν απήχηση σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο η Βιβιέν πάντα κρατούσε χαμηλό προφίλ και απέφευγε τη δημοσιότητα. Προτιμούσε την ηρεμία που απεικόνιζαν και τα σκίτσα της..... 

Εικόνες:
Πηγή:
http://www.mixanitouxronou.gr/to-echo-diplo-echis-na-to-antallaxoume-kathimerinos-dialogos-gia-ta-aftokollita-tis-sara-kei-i-dimiourgos-ton-skitson-archise-na-zografizi-otan-arrostise-i-kori-tis/

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Hot Butter - Pop Corn (Dance)


Kids react to Ducktales!


Final Fight (1989) : To παίζουμε ξανά! (playthrough)

Βρισκόμαστε στο 1989. H Capcom κυκλοφορεί το Final Fight, ένα side scrolling ξυλίκι που γράφει ιστορία στα ουφάδικα , στον δρόμο που χάραξε το θρυλικό double dragon , με τον κόσμο να συνωστίζεται και να ρίχνει κέρματα το ένα πίσω από το άλλο για να το τερματίσει.

final fight

Λίγα λόγια για το σενάριο :

Η metro city είναι μια πόλη που μαστίζεται  από τρομερή εγκληματικότητα, βρισκόμενη διαρκώς στο έλεος των συμμοριών. Ο πρώην παλαιστής, τεραστίων διαστάσεων, Μάικ Χάγκαρ εκλέγεται Δήμαρχος δίνοντας σαφείς εκλογικές υποσχέσεις να "ξεβρωμίσει" τη πόλη από το έγκλημα. Όμως η μεγαλύτερη συμμορία Μad Gear, η οποία κυριαρχεί στις γειτονίες της Metro City έχει αντίθετη άποψη. Προσπαθεί να του κλείσει το στόμα και να του δέσει τα χέρια, διαπράττοντας απαγωγή της κόρης του, Τζέσικα. Οι  συμμορίτες του ζητάνε τη συνεργασία του με αντάλλαγμα το καθιερωμένο λάδωμα και την ασφάλεια της κοπέλας. Όταν ενημερώνεται από το τηλέφωνο ο Xάγκαρ, σαν άλλος  Λίαμ Νίσον αποφασίζει να δώσει ένα καλό μάθημα στους αλητάμπουρες.

final fight

Ο Μάικ είναι άνθρωπος των πράξεων, όχι των λόγων. Σε αντίθεση με τον Καμίνη που κάθεται όλη μέρα στο γραφείο του, ενώ η Αθήνα καίγεται από τις μολώτοφ, ο μυώδης Δήμαρχος  βγαίνει έξω με μοναδικό όπλο τις ατσάλινες γροθιές του για να βάλει ένα τέλος στην ασυδοσία των κακοποιών και στη παρακμή της πόλης του. Μαζί, θα του συμπαρασταθούν ο αγαπητικός της κοπέλας, φοβερός στις γροθιές, ξανθός Kόντι και ο μελαχρινός φίλος του και άσσος στις κλωτσιές, Γκάι.

Πάμε να παίξουμε!

1η πίστα - φτωχογειτονιά

Το παιχνίδι ξεκινάει όπως και το double dragon. Βλέπεις τη συμμορία να κρατάει το ξανθό "καυτό όσο δεν παίρνει" κορίτσι και να χάνεται στα στενά της άθλιας συνοικίας.  Επιλέγεις τον Χάγκαρ γιατί είναι πολύ γερός και έχει ωραίες λαβές και ξεκινάς και δέρνεις όποιον βρεθεί στο δρόμο σου. Πανκιά, μπράβοι και κάτι χοντροί καραφλοί υποκύπτουν στα σκαμπίλια του εξοργισμένου πατέρα. Ο Χάγκαρ δίνει πάρτυ στα στενά, τρώει ολόκληρα κοτόπουλα, συνεχίζει ύστερα σε μια αποθήκη και στο τέλος φτάνει στην είσοδο του μετρό, όπου βρίσκεται αντιμέτωπός του ο αρχηγός της πρώτης συμμορίας. Αυτός είναι ένας funky αλητάμπουρας με ράστα μαλλί και φάτσα βλοσυρή , που μοιάζει αρκετά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Στα διαλείμματα από το ξύλο που του ρίχνεις, σφυράει και φωνάζει σε βοήθεια τα τσιράκια του, αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Στο τέλος τον ξαπλώνεις κάτω τον βρωμίκουλα, τελειώνεις τη πίστα και συνεχίζεις το οδοιπορικό σου από τις σκάλες του μετρό.

final fight kontyu

2η πίστα -  υπόγειος σιδηρόδρομος

Στην αποβάθρα του μετρό στην πέφτει το πιο ετερόκλητο πλήθος κακοποιών που έχεις συναντήσει ποτέ σου. Αλανιάρες πάνκισες  με χειροπέδες, καυτά σορτς και μπουστάκια σέρνουν τον χορό για να συνεχίσουν στο ρυθμό του πειρατές!!!, διάφοροι μπράβοι και ντισκόβιοι γίγαντες. Αφού τους βγάλεις από τη μέση μπαίνεις στο βαγόνι του τρένου και δίνεις σε όλους αυτούς τους τύπους ένα καλό μάθημα για να μάθουν άλλη φορά να βγάζουν εισιτήριο και να το ακυρώνουν όπως πρέπει. Κάτι τύποι με πέτσινα μπουφάν και ανάλαφρα χτενίσματα αποδεικνύονται ιδιαίτερα σκληρά καρύδια, μιας και βγάζουν καλές άμυνες, αλλά το παιχνίδι σου αφήνει μαχαίρια και λοστάρια, τα οποία μπορείς να τα εκμεταλλευτείς και να τους κάνεις τα μούτρα κρέας. 

final fight;klkl;;lk

Με τα πολλά, καταφέρνεις να βγεις από το βαγόνι, συνεχίζοντας παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, ανοίγοντας πολλά κεφάλια ώσπου φτάνεις σε μια αρένα - ρινγκ με χιλιάδες θεατών να παραληρούν  στο σκηνικό από πίσω. Εκεί σε περιμένει ένας Σαμουράι που προσπαθεί να σε σουβλίσει ζωντανό με τα μεγάλα του σπαθιά. Το όνομα του είναι Sodom και εύχεσαι να μην σε πιάσει ποτέ ζωντανό για να μην κάνει πράξη πάνω σου, αυτά που υπόσχεται το όνομα του ως σοδομιστής. Τέλος πάντων, με δύο τρεις στοχευμένες και καλά συγχρονισμένες σφαλιάρες, τα σπαθιά θα του πέσουν και εσύ μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις εναντίον του. Το μόνο που του έμεινε να κάνει είναι κάποιες εφορμήσεις με το κεφάλι. Μπορείς να τις αποφύγεις με περισσή ευκολία και να στεφτείς με τη νίκη και την ικανοποίηση της αποθέωσης από το κοινό. Εδώ τελειώνει και η δεύτερη πίστα....

Η μπόνους πίστα είναι να σπάσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται με λοστούς ,γροθιές και κλωτσιές το αυτοκίνητο ενός κακομοίρη σε ένα βενζινάδικο. Έτσι γιατί γουστάρεις!

3η πίστα - Δυτική πλευρά της πόλης

Βρίσκεσαι στην απαστράπτουσα πλευρά  της κατά τα άλλα μίζερης, Μetro City. Eδώ υπάρχουν πάρα πολλά εστιατόρια, μπαράκια , κλαμπ ,στριπτιτζάδικα και μπράβοι που περιφέρονται πουλώντας προστασία σε όλα αυτά τα μαγαζιά. Ο Χάγκαρ, δηλαδή εσύ, ως ένας αγανακτισμένος Δήμαρχος και ως ένας εξοργισμένος πατέρας δεν πρόκειται να ανεχτεί τίποτα από αυτά. Πηγαίνεις σε όλα αυτά τα μαγαζιά κάνοντας δύσκολη τη ζωή των συμμοριών που έχουν εμπλουτιστεί πλέον με πειρατές που πετάνε μολώτοφ και με βουβαλοχοντρούς κινέζικης καταγωγής.

finaljklskljjklajk

Αφού φας και μερικά κοτόπουλα συνεχίζεις ώσπου να έρθει κάποια στιγμή ένας ντισκόβιος γίγαντας, να σε αρπάξει από το λαιμό και να σε πετάξει σε κάποιο άλλο ρινγκ, πιο underground κατάσταση τούτη τη φορά. Εδώ καλείσαι να δείρεις μερικούς γίγαντες, αλλά δόξα τω θεώ, το ρινγκ είναι γεμάτο όπλα , που μπορείς να χρησιμοποιήσεις και να γίνει η ζωή σου πιο εύκολη. Αφού τους νικήσεις συνεχίζεις τη περιπλάνησή σου στη κοσμική νύχτα και φτάνεις σε μια πλατεία για να αντικρύσεις μπροστά σου έναν γιγάντιο , αρκουδιάρη, διεφθαρμένο μπάτσο! Ο μπασκίνας θα χρησιμοποιήσει το γκλομπ του και το υπηρεσιακό του πιστόλι εναντίον σου, αλλά ο γενναίος Δημάρχος θα του τα βάλει εκεί που δεν πιάνει μελάνι και θα τον ξαπλώσει κάτω.

4η πίστα - βιομηχανική περιοχή

Βρίσκεσαι σε ένα εργοστάσιο ,καλή ώρα σαν τη χαλυβουργική, μόνο που αντί για εργάτες, (φαίνεται έπεσες σε μια ακόμα απεργία από το ΠΑΜΕ) ,  συναντάς παντού αληταράδες συμμορίτες. Το να διασχίσεις τη φλεγόμενη γραμμή παραγωγής σπάζοντας μπόλικα κεφάλια, δεν είναι και ότι πιο εύκολο. Χοντροί, πανκιά και πειρατές θα τους λιανίσουν του Χάγκαρ οι γροθιές... M' αυτά και μ' αυτά , κανά κλωτσομπουνίδι για να περνά ευχάριστα η ώρα, μπαίνεις στο ασανσέρ.

final fightkl;wl;klka;

Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί δεν έχεις να αντιμετωπίσεις τις ενέδρες μόνο από τους καθιερωμένους παλιανθρώπους, αλλά και τις χειροβομβίδες ενός κομάντο. Ο στρατιωτικός στο τέλος θα σου επιτεθεί, όπως είχε κάνει δηλαδή και ο αστυνομικός στη προηγούμενη πίστα. Φαίνεται ότι τα σώματα ασφαλείας υπηρετούν τη διαφθορά στη κατεστραμμένη αυτή πόλη. Θέλει καλό συγχρονισμό και γρήγορες κινήσεις για να αποφύγεις το ρόπαλο και τις χειροβομβίδες του Ρολέντο. Στο τέλος όμως θα τα καταφέρεις, που θα πάει ; Θα ολοκληρώσεις και τη βιομηχανική πίστα.

Στη μπόνους πίστα σπας τζαμαρίες. Ασχολίαστο...

5η πίστα - Λιμάνι

Συνεχίζεις στη λιμανίσια πλευρά της πόλης. Κάτι σαν Πασαλιμάνι, Καστέλλα, Μικρολίμανο  έτσι για να έχετε κάποια ιδέα του σκηνικού. Το ξύλο πέφτει βροχή ακόμα και στα δημόσια ουρητήρια. Πλέον οι κανάγιες εφορμούν κατά δεκάδες και θα πιαστεί το χέρι σου 100% από το πάτημα των κουμπιών. Χάνεις το μέτρημα πόσα κοτόπουλα και μπέργκερ τρως για να αναπληρώσεις ενέργεια και πόσους αντιπάλους βγάζεις νοκ άουτ. Περνάς το πάρκινγκ με τις μηχανές , συνεχίζεις στη προβλήτα, αντικρύζεις το άγαλμα της Eλευθερίας... WTF!!! Στη Νέα Υόρκη είμασταν τόσο καιρό και δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ; Tελοσπάντων ας το καταπιούμε και αυτό. Ο τελικός αρχηγός του επιπέδου είναι ένας ντισκόβιος μακιγιαρισμένος γοριλάνθρωπος που δεν μπορεί να στρίψει, σαν το Νίκολς το φετινό τριάρι στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Θα τον λιώσεις εύκολα και θα βγάλεις και αυτή τη πίστα, την προτελευταία του παιχνιδιού...

final fightklj;kl;k;lcas

6η και τελευταία πίστα - Το κέντρο της πόλης

Αφού τελικά ανακαλύπτεις ότι η Μetro City είναι η δίδυμη πόλη της Νέας Υόρκης, λες: Δεν κάνω και μια βόλτα από το Μανχάτταν, μπας και βρω την κόρη μου ; Πολυκοσμία, ουρανοξύστες και πολλές διαφημιστικές πολύχρωμες ταμπέλες συνθέτουν το σκηνικό. Τα προσπερνάς και εισέρχεσαι σε γραφεία της εταιρίας - εγκληματικής οργάνωσης Mad Gear. Όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα σου επιτίθενται στίφη από τον εγκληματικό συρφετό που αντιμετώπισες και στις προηγούμενες πίστες. Τους σαπίζεις στις μάπες και συνεχίζεις με τον ανελκυστήρα για τη καταπράσινη φουτουριστική ταράτσα με τους φοίνικες. Ύστερα από διαδοχικές αναμετρήσεις μπαίνεις σε ένα αριστοκρατικό χωλ με πολυελαίους σε κτίσμα ευρισκόμενο στη ταράτσα. Με φόντο τους ουρανοξύστες της πόλης φτύνεις αίμα για να αντικρύσεις  τον τελικό κακό και αρχηγό της συμμορίας αυτοπροσώπως!

last boss

Αυτός είναι ένας καράφλας γενειοφόρος σε αναπηρική καρέκλα (παίζει να είναι και ο Σόιμπλε) που κρατάει στο ένα χέρι το τουφέκι και στο άλλο τα μπούτια της κόρης του Χάγκαρ, Τζέσικα. Δεν πρόκειται να ανεχθείς άλλες προσβολές από τον ανάπηρο. ΩΣ ΕΔΩ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ!  Ο γενναίος Δήμαρχος Χάγκαρ παίρνει τη κατάσταση στα χέρια του και κάνει τον κακό και τους μπράβους του να φτύσουν πριονίδια από τα σκάγια τους. Το τέλος θα βρει τον ανάπηρο να περνάει μέσα από τη τζαμαρία του ουρανοξύστη του και να καταλήγει λίπασμα για τα φυτά. O ήρωας πατέρας και  οι δύο  φίλοι του έσωσαν τη κοπελάρα , αλλά και ολόκληρη τη  Metro City. Στο τέλος παίζει και ένα αμόρε με τη Τζέσικα και τον Κόντι , αλλά όπως λέει και ο Τσουκαλάς, στα φρύδια μας. Το  παιχνίδι τερματίστηκε!


Πηγή: