Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Τα παιχνίδια κάποτε ήταν μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τους κατασκευαστές του και δεν συγκρίνονται σε τίποτα με τα σημερινά που μπορεί να υπερτερούν σε τεχνολογία, αλλά υστερούν σε μεράκι, σε περιπλοκότητα. Προωθούσαν τον ανταγωνισμό και ανέβαζαν την αδρεναλίνη στα ύψη. Εμείς εδώ θυμηθήκαμε μερικά από τα πιο αγαπημένα επιτραπέζια παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων και σας τα παρουσιάζουμε.
Το αγαπημένο παιχνίδι του υπογράφοντα αυτό του αφιέρωμα. Έχω φάει εκατοντάδες ώρες μονομαχιών με τα αδέρφια μου πάνω από τα κάστρα και τους καταπέλτες αυτού του παιχνιδιού. Νικητής όποιος κατάφερνε να γκρεμίσει τα κάστρα του άλλου. Βίκινγκ εναντίον βαρβάρων και τούμπλαλιν.
Μεγάλο σκάλωμα το συγκεκριμένο παιχνίδι καθώς έπρεπε να τοποθετήσεις τα τουβλάκια με τέτοιο τρόπο ώστε να πέσουν όλα μαζί, κάτι που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολο.
Παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους. Με το τηλεχειριστήριο καθοδηγούσες δύο φίδια και προσπαθούσες να μαζέψεις όσες περισσότερες μπάλες μπορούσες.
Αυτό και αν ήταν σκάλωμα. Περιστρεφόμενο με ψάρια μέσα σε κύκλους και εμείς να προσπαθούμε να ψαρέψουμε με τα καλάμια όσα περισσότερα ψάρια γινόταν. Συνήθως κατέληγες σε τσακωμό με αυτόν που είχε την καλύτερη… ψαριά.
Για κάποιον ανεξήγητο, πλέον σε μένα, λόγο, το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν από τα αγαπημένα των παιδικών μας χρόνων. Τι έκανες; Τίποτα. Απλά έβλεπες τους πιγκουίνους να κάνουν τσουλήθρα.
Με την δύναμη του… κεραυνού τα αυτοκίνητα έπαιρναν ενέργεια και γινόταν ο κακός χαμός και στις 24 πίστες που είχε το παιχνίδι. Είχε και φορτιστή αν ο κεραυνός έχανε τη δύναμή του.
Αγαπημένο παιχνίδι με ατελειώτα playmobil. Σήμερα πρέπει να κοστίζουν μια μικρή περιουσία, οπότε ψάξτε καλά στο πατάρι σας. Θεματολογία με ό’τι μπορείς να φανταστείς. Αξεπέραστα.
Σύμφωνοι, ήταν μεγάλη ψευτιά και δεν μπορούσες να κάνεις πολλά πράγματα. Αλλά αυτό είχαμε, με αυτό παίζαμε και έχουν γίνει μεγάλες ποδοσφαιρικές ανατροπές σε αυτό το παιχνίδι. Έτσι για να ξέρεις…
Σκοπός ήταν να φας όσο περισσότερες μπάλες μπορούσες, με τον ιπποπόταμο που είχες επιλέξει. Κυκλοφορεί και σήμερα, αλλά καμία σχέση με το αυθεντικό.
Σε μια εποχή που τα κινητά ανήκαν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, πληκτρολογούσες τρία νούμερα και μίλαγες με τον Μπαμπαστρουμφ, τον Γκρινιάρη και τη Στρουμφίτα. Το λες και πολύ μπροστά από την εποχή του.
Από τα πιο διαχρονικά παιχνίδια. Στόχος να βγάλεις όσο δυνατόν περισσότερα λεφτά μπορούσες. Αν είχαμε βγάλει και στην κανονική ζωή τα λεφτά που βγάλαμε στη Μονόπολη, θα ήμασταν εκατομμυριούχοι…
Το κλασσικότερο ποδοσφαιράκι, πλέον έχει αποκτήσει συλλεκτικό χαρακτήρα. Μας κράταγε καθημερινή συντροφιά προτού βγουν τα fifa και τα pro. Θα σέβεστε…
Ο τίτλος τα λέει όλα. «Έχει γυαλιά; φοράει καπέλο; Το βρήκα είναι ο Γιάννης…»
Δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά σε αυτό το μικρό γηπεδάκι μπάσκετ να ξέρεις, έχουν γίνει ομηρικές μάχες. Όποιος έχανε διαμαρτυρόταν ότι δεν έπιανε καλά το κουμπί.
Έκανες πρακτική για να γίνεις γιατρός. Άμα έκανες κάποιο λάθος είχε δόνηση και έκανε θόρυβο για να σώσεις τον ασθενή.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα παιχνίδια που λιώναμε μικροί. Αρκετά αφήσαμε εκτός λίστας, ακόμη περισσότερα έχουμε ξεχάσει. Άμα θυμηθείτε κανένα ενημερώστε μας…
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου