Για πολύ κάψιμο!!!

Γνωστά μουσικά κομμάτια, που αποδίδονται από τους συγχρονισμένους μηχανικούς ήχους, ρετρό Hardware! Υπομονή και μεράκι στα φόρτε του!

Πρίγκηπας Νάγια (Νεζα) εναντίον Βασιλιά Δράκου (1980)

Ένα εκπληκτικό Κινέζικο παραμύθι, που έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων, και αξίζει να το παρακολουθήσετε!

Ιαπωνέζικα Παραμύθια!

Η αγαπημένη σειρά κινουμένων σχεδίων, που προβάλλονταν στην ΕΡΤ στη δεκαετία του 1980!

Η Ιταλική έκδοση του περιοδικού Ποπάυ!

Η Ιταλική έκδοση του περιοδικού Ποπάυ, από την οποία η εκδοτική εταιρία Δραγούνης, πήρε τα δικαιώματα, και απλώς μετέφρασε τις ιστορίες στη γλώσσα μας! ΌΛΕΣ οι ιστορίες και τα σχέδια, είναι Ιταλών δημιουργών και όχι Αμερικανών! Επίσης οι Ιταλοί, όπως συνήθιζαν τότε, άλλαξαν ακόμη και το όνομα του Ποπάυ, όπως μπορείτε να διακρίνετε στο παρακάτω εξώφυλλο του περιοδικού, σε Braccio Di Ferro!!!

Περισσότερα δείγματα από την Ιταλική έκδοση του περιοδικού, στην παρακάτω ιστοσελίδα:
http://retronika.blogspot.gr/2011/09/comics-braccio-di-ferro-tutto-colore.html

Συνέντευξη κ. Δραγούνη!

Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε σε συντελεστές του GreekComics.

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php

 «Πώς ξεκίνησε ο εκδοτικός οίκος Πηδάλιο Πρές;»

Γ.Δ. ..»Ξεκινήσαμε με το Καρδιοχτύπι, που λογοκρίθηκε από την Χούντα. Στην αρχή παίρνανε το μολύβι και κάλυπταν ότι θεωρούσαν γυμνό και προκλητικό, κι έπειτα αφαιρούσαν την λέξη αγάπη. Θεωρούνταν άσεμνη, καθώς τότε απαγορεύονταν οι προγαμιαίες σχέσεις. Είχαμε αγωγές από θρησκευτικές οργανώσεις και δικαστήρια, μέχρι και κατασχέσεις στα περίπτερα. Βλέπετε τότε ήταν Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών…..

Αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε την έκδοση του περιοδικού. Αυτό μας έκανε ένα καλό. Αμέσως μετά μπήκαμε στα κόμικς. 

Τα πρώτα έντυπα που βγάλαμε, εκείνους τους δύσκολους καιρούς, ήταν τα καουμπόικα Τεξ Τον και Κιτ Κάρσον. Αργότερα αυτά τα δυο περιοδικά τα βγάλαμε και σε τόμους. 

Όλα τα περιοδικά τα βγάζαμε σε τομάκια. Επειδή ήταν μεγάλη η απήχηση, για να καλύψουμε όλη την Ελλάδα τυπώναμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε και τις επιστροφές τις κάναμε τόμους. Οι τόμοι του Ποπάυ για παράδειγμα, κυκλοφορούσαν το καλοκαίρι. Με αυτό τον τρόπο δεν έμενε τίποτα στις αποθήκες μας. Κάναμε ένα είδος ανακύκλωσης. Ότι δεν μπορούσε να γίνει τόμος, το πουλούσαμε στους εμπόρους με 50% έκπτωση. Συνεπώς υπήρχε μια διαρκής διακίνηση αυτών των περιοδικών. Δημιουργήθηκε έτσι και μια δεύτερη εταιρεία, που ασχολούνταν με την διακίνηση του στοκ.....»

«Ποιος θεωρείται ότι ήταν μετά τον Ποπάυ, ο πιο επιτυχημένος τίτλος του οίκου σας;»

Γ.Δ. ..»Ήταν το Μπάγκς Μπάνυ, τρίτος έρχονταν ο Ταρζάν και ακολουθούσαν τα πολεμικά. Από αυτά δεν είχαμε επιστροφές. Ότι τυπώναμε φεύγανε. Το Ποπάυ ήταν πολύ επιτυχημένη έκδοση. Συναγωνίζονταν το Μίκυ Μάους, ενώ οι πωλήσεις του ήταν σχεδόν ίδιες. 10 με 15 χιλιάδες αντίτυπα ήταν η εβδομαδιαία μας διαφορά από εκείνο. Να σας πω και μια ιστορία σε αυτό το σημείο. Ο μακαρίτης ο Αγγελόπουλος, αντιπρόσωπος της King Features Sindicates στην Ελλάδα, που είχε τα δικαιώματα του Μίκυ Μάους και του Ποπάυ, ήταν φίλος του πατέρα μου. Τον παρακαλούσε να του δώσει τα δικαιώματα του Μίκυ. Τα γραφεία μας τότε ήταν στην οδό Λυκαβηττού. Ο πατέρας μου θυμάμαι, αρνούνταν κάτι τέτοιο γιατί δεν ήθελε να εκδώσει παιδικά περιοδικά. Πήγε λοιπόν ο Αγγελόπουλος στον κ. Τερζόπουλο, αλλά και εκείνος τα ίδια του είπε. Είχε το πολύ επιτυχημένο περιοδικό Γυναίκα, εκείνη την περίοδο. Τελικά μετά από επίμονες πιέσεις, δέχτηκε να αναλάβει το Μίκυ Μάους, με αποτέλεσμα να κερδίζει περισσότερα από το περιοδικό αυτό, από ότι από την Γυναίκα! Βλέποντας αυτά τα αποτελέσματα ο πατέρας μου, είπε στον Αγγελόπουλο να του φέρει τον Ποπάυ! Κατ` αυτό τον τρόπο μπήκαμε στις εκδόσεις των παιδικών περιοδικών. 

Είχε μεγάλο κέρδος η έκδοση του Ποπάυ. Από τις 3 δραχμές που κόστιζε στον αναγνώστη, τα μισά ήταν καθαρό κέρδος για εμάς. Εκτός των πνευματικών δικαιωμάτων που αποδίδαμε στους Αμερικανούς, το μόνο που χρειάζονταν επιπλέον, ήταν μια μετάφραση στα «μπαλονάκια».

Το μεγάλο πλεονέκτημα εκείνων των περιοδικών, επιχειρηματικά πάντα, ήταν πως δεν είχαν ημερομηνία λήξης. Στην περίπτωση του Ποπάυ, τα δικαιώματα ναι μεν τα αποδίδαμε στους Αμερικανούς, τα σχέδια όμως που έρχονταν εδώ ήταν από την Ιταλία. Αυτό γιατί τα αρχικά σχέδια του κόμικς, ήταν σχεδιασμένα σε χαρτί εφημερίδας, σε καθημερινές συνέχειες, ενώ τα σκίτσα ήταν μεγάλα με χοντρές κουκίδες, κάτι που δεν βοηθούσε στην έκδοση του περιοδικού στην Ελλάδα. Στην αρχή συνεργαστήκαμε με την Γαλλική εταιρεία Opera Mundi, ενώ στην συνέχεια οι Αμερικανοί μας πρότειναν να συνεργαστούμε με τους Ιταλούς. Οι Ιταλοί είναι οι μόνοι Παγκοσμίως, που άλλαξαν το όνομα του Ποπάυ. Τον ονόμασαν Brazzio di Ferro. Όλα αυτά βέβαια κατόπιν σχετικής άδειας. Οι Ιταλοί είχαν δικές τους ιστορίες, που σχεδίαζαν οι ίδιοι και τις κυκλοφορούσαν σε εβδομαδιαία τεύχη. Μάλιστα είχαν δημιουργήσει μια σειρά ιστοριών, όπου εμφανίζονταν γνωστοί Ιταλοί αστέρες, όπως για παράδειγμα ο ποδοσφαιριστής Τζίτζι Ρίβα!!! Μας ικανοποιούσε αυτή η μορφή σχεδίου και έτσι πήραμε από εκεί τις ιστορίες που στην συνέχεια δημοσιεύσαμε εδώ…..»

«Υπάρχει αυτή την στιγμή στην αγορά, επανέκδοση των πολεμικών περιοδικών που εκδίδατε την δεκαετία του `70 και του `80;»

Γ.Δ. ..»Όχι. Όλα αυτά τα περιοδικά, το στοκ που είχαμε στις αποθήκες, εκατομμύρια τεύχη, το πουλήσαμε σε εμπόρους που με την σειρά τους τα βγάζουν σε σακουλάκια, ακόμη και τώρα, κυρίως το καλοκαίρι. Βάζουν μια νέα ετικέτα με τιμή σε ευρώ και τα πουλούν. Αν δείτε κάτω από αυτή την τιμή, το κόστος το αρχικό είναι σε δραχμές….. Θυμάμαι, όταν είχα πάει στην Αγγλία, για να διαπραγματευτώ με τον οίκο που είχε τα δικαιώματα των πολεμικών περιοδικών, γνώρισα την υπεύθυνη και η οποία κάποια στιγμή μου είπε ότι έχει σπίτι στην Σκύρο. 

Τα δικαιώματα από τα περισσότερα περιοδικά που εκδίδαμε, είναι δικά μας ακόμη και τώρα Δεν μπορεί να βγάλει κανείς Έφοδο, Κράνος, Μπίγκο, Κίβι και αρκετά ακόμη…..»

«Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την στιγμή που σταματήσατε να εκδίδετε κόμικς, όμως η Πηδάλιο Πρές εξακολουθεί να έχει ένα πολύ καλό όνομα. Έτσι οι φίλοι των κόμικς, θεωρούν πως ο εκδοτικός σας οίκος λείπει από τον χώρο. Υπάρχει περίπτωση να ξαναδούμε περιοδικά εκείνης της περιόδου, να κυκλοφορούν ξανά από εσάς στο μέλλον;»

Γ. Δ.…..»Δεν είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Όμως υπάρχουν νέα δεδομένα που δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς. Για να κυκλοφορήσεις ένα παιδικό περιοδικό σήμερα, χρειάζεσαι minimum 20 χιλιάδες τεύχη εβδομαδιαία, χωρίς να έχεις και την καλύτερη διανομή με αυτό τον αριθμό. Ένας ικανοποιητικός αριθμός, είναι 40 χιλιάδες. Τίθεται θέμα καθαρά τιράζ. Υπάρχουν 16χιλιάδες σημεία πώλησης. Αν στείλεις από ένα τεύχος, είναι 16 χιλιάδες τεύχη. Με έναν αριθμό τευχών κοντά στα 40 χιλιάδες, έχεις μια παρουσία ικανοποιητική, αλλά θα δουλέψεις με ποσοστό κέρδους 50%, λόγω των επιστροφών. Στις πρώτες μας εκδόσεις συνέφερε η επανέκδοση με την μορφή τόμων, τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι αντίστοιχο. Βέβαια με το on line σύστημα παρακολούθησης των πωλήσεων που αναπτύξαμε, μας επιτρέπει να μην έχουμε παραπάνω από 10 με 15% επιστροφές. 

Όμως αν παρατηρήσετε τις πωλήσεις των παιδικών περιοδικών στις μέρες μας, θα δείτε πως σχεδόν κανένα δεν υπερβαίνει τα τρεις χιλιάδες τεύχη. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο της κυκλοφορίας πρώτα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ηράκλειο, και τον επόμενο μήνα στην επαρχία. Ο σκοπός είναι να περιοριστούν οι επιστροφές. Ένα άλλο πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί, είναι αυτό της δημιουργίας από την αρχή, μιας νέας ομάδας ανθρώπων που θα βοηθήσει στη έκδοση. Τότε είχαμε δικό μας σχεδιαστή εξωφύλλων, τον Νίκο Αβαγιανό. Είχε σχεδιάσει εξώφυλλα και για τις εκδόσεις των αδελφών Πεχλιβανίδη, αλλά και δικό του περιοδικό είχε φτιάξει. Πολύ ταλαντούχο παιδί. Είχαμε ακόμη τις κοπέλες που μετέφραζαν τα κείμενα και αυτούς που έγραφαν την μετάφραση στα μπαλονάκια, με ραπιτογράφο θυμάμαι τότε. Πρέπει να φτιαχτεί λοιπόν αυτό το επιτελείο. Έπειτα χρειάζονται τα φιλμ των περιοδικών. Δεν υπήρχαν κομπιούτερ εκείνα τα χρόνια, έτσι ώστε να ανατρέξεις στα αρχεία. Όλα φτιάχνονταν στο χέρι. Παίρναμε τα αρχικά φιλμ με τα σκίτσα, στη συνέχεια βάζανε οξύ μέσα στη λεκάνη οι τεχνίτες, τα οξειδώνανε για να βγει το χρώμα, σκεπάζανε με abtec τα μπαλονάκια για να μπει το δικό μας κείμενο με το χέρι, και όταν τελείωναν όλα αυτά, φωτογραφίζαμε σε επίπεδη επιφάνεια. Επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, που σας την είπα πολύ συνοπτικά. Σε τόσες μετακομίσεις που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια, κάποια από τα αρχεία χάθηκαν. Μια λύση είναι να βρεθούν τα περιοδικά και να τα σκανάρουμε όλα. Όμως οι τιμές τους στα παλαιοβιβλιοπωλεία είναι εξωφρενικές πια!! Στο τέλος τίθεται και το ερώτημα αν θα αξίζει το κόπο. Η εποχή μας είναι τελείως διαφορετική. ’λλες απαιτήσεις, άλλες ταχύτητες. Εκείνα τα περιοδικά είχαν κοινό που τώρα είναι σε μια ηλικία γύρω στα 40 με 45. Δεν ξέρω αν μια επανέκδοση των παλαιότερων τίτλων, θα ενδιέφερε κανέναν σήμερα. Υπάρχουν νέα κόμικς, πολύ αξιόλογα όμως, που δεν έρχονται στην χώρα μας. Αυτά, θα ήταν μια καλή περίπτωση να εκδοθούν….»

Γ.Γ. «Πιστεύω ότι αυτό που ζητάει η αγορά, είναι ένα κόμικς με τρεις καθαρές προοπτικές. Το πρώτο είναι η συνέπεια. Να ολοκληρωθεί η σειρά δηλαδή. Γιατί έχουν βαρεθεί οι αναγνώστες να ξεκινάει κάτι και πάνω που ετοιμάζεται να ριζώσει, η έκδοση να διακόπτεται. Με αυτό τον τρόπο χάνεται η αξιοπιστία των εκδοτών και η εμπιστοσύνη των αναγνωστών. 

Το δεύτερο είναι η ποιότητα. Πλέον με το internet, το κοινό έχει την δυνατότητα να αποκτάει ξένες εκδόσεις με ποιότητα. Εξώφυλλο, βιβλιοδέτηση, σελιδοποίηση, χρώματα κλπ. Έτσι κάνει αναπόφευκτες συγκρίσεις, που είναι σε βάρος των Ελληνικών εκδόσεων. Νοιώθει πως εδώ τον εκμεταλλεύονται. Πηγαίνοντας στα βιβλιοπωλεία και στα σημεία πώλησης κόμικς γενικά, απαιτώντας ποιότητα και δεν δίνει τα χρήματα του εύκολα. Το τρίτο έχει να κάνει με την επιλογή του τίτλου. Δεν φτάνει μόνο η εκτύπωση. Υπάρχουν κόμικς στο εξωτερικό πολύ αξιόλογα, που θα μπορούσαν να αποκτήσουν μεγάλο αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, αλλά δεν έρχονται σχεδόν ποτέ. Χρειάζεται αυστηρή επιλογή του τίτλου. Όχι όπως στο παρελθόν, που πήγαιναν οι εκδότες στο εξωτερικό και έπαιρναν στοιχεία για τις πωλήσεις των τίτλων εκεί. Η χώρα μας διαφέρει, αφού απλά η ψυχοσύνθεση του αναγνωστικού κοινού είναι τελείως διαφορετική. Καλές οι συλλεκτικές εκδόσεις του παρελθόντος λοιπόν, αλλά η γενιά στην οποία απευθύνονται είναι αυτή των 35 έως 45 ετών. Αυτή η γενιά είναι μειονότητα. Όπως ακριβώς στο forum, έτσι και στην αγορά, δεν αντιπροσωπεύει παραπάνω από το 30%. Οπότε πρέπει να δημιουργήσουμε καινούργιο αναγνωστικό κοινό. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να δώσεις στους νέους την αγάπη για τα κόμικς, αλλά όχι με τα δεδομένα του `70, ή του `80. Τα παιδιά έχουν την δυνατότητα με τους υπολογιστές, να βλέπουν εικόνες που εμείς πλάθαμε με την φαντασία μας, διαβάζοντας τα περιοδικά των ημερών μας.»

Γ.Δ. »Συμφωνώ. Χρειάζονται όλα τα παραπάνω. Τώρα η φαντασία των αναγνωστών δουλεύει λιγότερο, γιατί η τεχνολογία δίνει περισσότερα στις εικόνες. Τις κάνει πιο ρεαλιστικές. Ποιος θα ξεχάσει το «Μικρό Ήρωα», όπου χωρίς πολλές εικόνες οι αναγνώστες μέσα από την αφήγηση, φαντάζονταν τις περιπέτειες του Γιώργου Θαλάσση. Εκεί, λειτουργούσε η φαντασία μέσα από το κείμενο. Αυτό ήταν μια πολύ μεγάλη υπόθεση. Σήμερα τα παιδιά, το έχουν χάσει αυτό το στοιχείο. Εμείς για παράδειγμα τότε, «ρουφούσαμε» στην κυριολεξία τις ιστορίες με τις εικόνες, ή ακόμη και την ανάγνωση ενός παραμυθιού με κείμενο μονάχα. Στην εποχή μας, τα παιδιά τα βλέπουν όλα αυτά μέσα από dvd. Συνεπώς οι εικόνες είναι έτοιμες. Δεν λειτουργεί η φαντασία. Αν δείτε ποια είναι τα παιγνίδια που κυριαρχούν στις προτιμήσεις των παιδιών σήμερα, θα απογοητευτείτε. Όλα έχουν σαν βασικό συστατικό την βία. Εκτός των παιγνιδιών, υπάρχει και πολύ βία έξω. Τα παιδιά ότι τα «ταΐσεις», το «τρώνε»! Του δίνεις βία, και βία θα βγάλει. Από την άλλη, εμείς μεγαλώσαμε με το Μίκυ Σίτυ, τα παπάκια του Disney. Σαφώς πιο αγνά και ειρηνικά πρότυπα. Καλύτερα είναι να δίνεις στα παιδιά πρότυπα που πλησιάζουν στο ιδανικό κρύβοντας το αρνητικό, γιατί έτσι θα τα κάνεις να το κυνηγήσουν. Και κυνηγώντας το ιδανικό, αντί για την «σαπίλα», θα «φτιάξεις» το ίδιο το παιδί. 

Έπειτα ένα άλλο σημαντικό στοιχείο των ημερών μας, είναι η διαφήμιση. Όταν βγάζαμε περιοδικά σαν τον Ποπάυ ή τον Ταρζάν, αρκούσε μια καταχώρηση στα υπόλοιπα περιοδικά της εταιρείας και κάποια φειγ βολαν που πετάγαμε. Ήμουν και εγώ πολλές φορές μέσα στο αυτοκίνητο, θυμάμαι. Μάλιστα μας κυνηγούσαν, γιατί σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχαμε σχετική άδεια. Οι επιλογές μας ήταν γενικά λίγες. Ο διαφημιστής μας εκείνα τα χρόνια, ήταν ο Παύλος ο Πιζάνος. Φτιάχναμε αφίσες, και άρματα στα καρναβάλια, με τους ήρωες των περιοδικών μας. Ήταν τα χρόνια που πετάγανε σοκολάτες από τα άρματα, και οι πιτσιρικάδες μαζεύονταν από κάτω για να τις πιάσουν! Αν προσθέσετε και το ραδιόφωνο, που βάζαμε που και που καμιά διαφήμιση του Ποπάυ, αυτές ήταν οι διαφημιστικές μας κινήσεις. Τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες promotion…..»

«Υπάρχει όμως κύριε Δραγούνη, το φωτεινό παράδειγμα της Ιταλίας. Εκεί, υπάρχουν σειρές, αγνές, ασπρόμαυρες, που συμπληρώνουν 50 χρόνια ύπαρξης. Μια ζωντανή απόδειξη, ότι μπορεί να έρθει η εμπορική επιτυχία μέσα από εκδόσεις με νοσταλγία, αρκεί να ξέρεις να τις διαχειριστείς σωστά.»

Γ.Γ. «Ναι. Αλλά λειτουργώντας με αυτό τον τρόπο, στην Ιταλία των εκδόσεων Bonelli όπως είπες, δημιουργείται μια συνέχεια. Το περιοδικό περνάει από τον πατέρα στον γιο. Ενώ στην χώρα μας, αυτή «αλυσίδα» έχει σπάσει. Αν εξαιρέσεις ένα Μίκυ Μάους, δεν υπάρχει άλλη περίπτωση έκδοσης που η «αλυσίδα» να μην έχει κοπεί πουθενά. Όποιο παιδί ρωτήσεις, αλλά και ενήλικα, για το περιοδικό αυτό, θα σου πει ότι το γνωρίζει. Είναι λογικό. Έχει ζήσει και έχει μεγαλώσει μαζί του. Το ίδιο έχει γίνει στην Ιταλία με τον Dylan Dog. Έχει κυκλοφορήσει ήδη 600 τεύχη και θα συνεχίσει να εκδίδεται για πολλά ακόμη χρόνια, γιατί έχει δημιουργήσει πλέον τον «μύθο» του. Στην Ελλάδα τι να πιάσεις; Από πού να πιαστείς, συνεχίζοντας κάτι που έχει διακοπεί εδώ και 20 χρόνια; Κρίνοντας από τα νέα παιδιά που μπαίνουν στο forum, πιστεύω ότι χρειάζεται κάτι μοντέρνο, καινούργιο, με εντυπωσιακό σχέδιο, ποιοτικό, για να το αγοράσουν. Ή μπορείς να εκδόσεις κάτι παλαιότερο, αλλά θα πρέπει να τραβήξεις την προσοχή των νέων αναγνωστών, αρχίζοντας από το εξώφυλλο. Πρέπει να προσέξεις πως θα το παρουσιάσεις. Πως θα το συστήσεις. Στο Greek Comics, έχουμε κάνει μια προσπάθεια να δείξουμε στα νέα παιδιά, πόσο άλλαξαν τα κόμικς και να τους γνωρίσουμε κάποια από αυτά που δεν εκδίδονται πια, ή δεν ήρθαν ποτέ στην χώρα μας. Σε πολλές περιπτώσεις εντυπωσιάζονται και απορούν γιατί δεν βρίσκονται στα καταστήματα πώλησης αυτά τα κόμικς.»

Γ.Δ. ..»Κοιτάξτε. Εδώ έχουμε δύο θέματα. Πρώτα την επανέκδοση των παλιών κόμικς. Αν πεις σε ένα παιδί σήμερα για την Λιμνούπολη, θα ρωτήσει τι είναι αυτό. Δεν το βλέπω γύρω μου. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν το είδα ποτέ και πουθενά. Έχει δίκιο όπως αντιλαμβάνεστε, για τον απλούστατο λόγο πως δεν γνώρισε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό που του προτείνεις, του είναι άγνωστο. Το μυαλό του πάει σε ότι βλέπει. Στη «σαπίλα» δηλαδή. Οπότε τα υπόλοιπα του μοιάζουν σαν παραμύθια. Τώρα, όσων αφορά στα καινούργια κόμικς, αυτά έχουν πιο μοντέρνα γραμμή. Η πλοκή τους και το σενάριο, είναι προσαρμοσμένα στις σημερινές απαιτήσεις των παιδιών. Στην δική τους την γενιά. Εμείς μπορεί να θέλουμε να αναβιώσουμε τα έντυπα εκείνα με τα οποία μεγαλώσαμε, όμως δεν είναι εύκολο πια. Μπορούμε όμως, να πούμε ότι ξεκινάμε μια επανέκδοση, με συλλεκτικό χαρακτήρα και περιορισμένα αντίτυπα, που από την αρχή θα ορίσουμε τον χρόνο μέσα στον οποίο θα ολοκληρωθεί. Να ξεκινάει ο ένας τίτλος, να ολοκληρώνεται, μετά ο επόμενος και ούτω καθεξής. Με ένα καλό promotion, και πάμε βλέποντας. Ένας τρόπος να προχωρήσουμε σε τέτοιες εκδόσεις, είναι να κάνουμε κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε κάποτε ο Χάρης Πάτσης. Τότε που έβγαζε εγκυκλοπαίδειες σε τεύχη, τα οποία όταν τα μάζευες και τα παρέδιδες, σου έδινε «δεμένο» τον τόμο. Ήταν πολύ έξυπνη κίνηση. Γιατί αν έχανες ένα τεύχος, δεν ολοκλήρωνες τον τόμο. Αυτό μπορούμε να κάνουμε και εμείς. Να λειτουργήσουμε με το ίδιο σκεπτικό, και βέβαια να «περάσουμε» το νόημα στους αναγνώστες. Συγκεντρώνετε τα τεύχη και σας δίνουμε τον τόμο. Με αυτό τον τρόπο, οι παλιοί αλλά και οι νεότεροι, που θέλουν να έχουν και αυτά τα κόμικς στη συλλογή τους, υπάρχει περίπτωση να προχωρήσουν στην αγορά αυτών των συλλεκτικών εκδόσεων. Χρειάζεται ένα κίνητρο.»

«Με αφορμή όσα είπατε πριν λίγο για την διαφήμιση, ήθελα να σας ρωτήσω αν θυμάστε τις διαφημιστικές καταχωρήσεις στα δικά σας εικονογραφημένα περιοδικά.»

Γ.Δ. .»Πρέπει να ήταν 1974, ή 1975. Είχαμε διαφημίσεις και εμείς, μόνον στον Ποπάυ και τον Ταρζάν όμως. Στα άλλα δεν βάζαμε. Στις τελευταίες σελίδες, αν θυμάμαι καλά, υπήρχε διαφήμιση της κόλλας UHU, σε μορφή stick, που βοηθούσε τα παιδιά να κάνουν χαρτοκοπτικές και διάφορες άλλες κατασκευές. Απευθύνονταν καθαρά σε παιδικό κοινό, για αυτό τον λόγο ήταν μια καταχώρηση που απεικόνιζε ένα σκίτσο παιδιού, το οποίο χρησιμοποιούσε την κόλλα. Ακόμη, διαφημίζαμε σχολικές τσάντες, τον Σεπτέμβριο που ξεκινάει η σχολική περίοδος. Είχαμε και άλλες διαφημίσεις, όχι πολλές, που δεν τις θυμάμαι αυτή την στιγμή….»

Al Bano e Romina Power - Felicità 1982 & 2015

Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια!!!

Taking a screenshot in the 80's!

Πάντοτε είχα την απορία, πως τραβούσαν screenshots στα 80's!

Ιδού!!!

Romina Power - Il Ballo Del Qua Qua - Τα παπάκια

Το κλασικό πλέον και αγαπημένο παιδικό τραγουδάκι, στην γνήσια Ιταλική απόδοσή του, από την επίσης αγαπημένη Romina Power! Τελικά οι αντιγραφές ή διασκευές των τραγουδιών που προέρχονταν από την Ιταλία, δεν είχαν όρια!

Η Romina σε Ελληνική Disco το 1983!!!

 

Ορίστε και η Ελληνική διασκευή!!!

Fugitif! Το άγνωστο Γαλλικό Adventure για τον Amstrad CPC!

Fugitif: Les Aventures de Jack Bludfield

Γραφικά σε ανάλυση 320x200 με 16 χρώματα!!!

Άντε σπάσε ρε μαλάκα!

ΧΛΑΠΑΤΣΑΣ BEST OF - ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ταινίες με ναρκωτικά! Η μόδα των 80's!

80's! Η εποχή του ξεπεσμού του Ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου! Το δεύτερο μισό της δεκαετίας, γέμισε με πρόχειρες βιντεοταινίες, οι οποίες δεν είχαν κανέναν λόγο ύπαρξης! Ατάλαντοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί, σενάρια γραμμένα στο πόδι, και διάλογοι επιεικώς απαράδεκτοι, που καμία σχέση δεν είχαν με την πραγματικότητα. Από την αρχή κιόλας της δεκαετίας, έγιναν μόδα οι ταινίες που είχαν ως θέμα τα ναρκωτικά.  Οι περισσότερες όμως ήταν εντελώς απαράδεκτες, σε σημείο που ακόμη και οι λάτρεις των cult ταινιών, να δυσκολεύονται να τις δουν πάνω από μια φορά! Από τον σωρό ξεχωρίζουν μόλις δύο, οι οποίες είναι χιλιοπαιγμένες και στην ιδιωτική τηλεόραση. Αυτές τις ημέρες τις είδα ξανά, ύστερα από αρκετά χρόνια, και μπορώ να πω με σιγουριά, πως παρ όλη την άτεχνη και άμπνευστη καλλιτεχνική τους αξία, έχουν κάτι να δώσουν! Ιδιαίτερα ως μάθημα για τους νέους, αν και στην σημερινή κοινωνία όλα είναι τόσο διαδεδομένα, έστω και μέσα από την σκόπιμη παραπληροφόρηση της κοινωνίας μας. Απολαύστε τις ξανά, έστω και για την ρετρό αξία τους! Αλλά προσοχή! Οι υπόλοιπες ταινίες του είδους, δεν βλέπονται με τίποτα!

Τα Τσακάλια (1981)

Η Στροφή (1982)

Μανώλης Χιώτης & Jimi Hendrix

Προχωρήστε το βίντεο στο 23:43

ΠΟΠΑΥ, το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε στη χώρα μας!

Περιοδικό Κόμικ ΠΟΠΑΥ, το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε στη χώρα μας, από την εκδοτική εταιρία Δραγούνης!!

Ευχαριστώ θερμά τα μέλη της σελίδας του Facebook ''ΠΟΠΑΥ ΤΟ COMIC'', και ιδιαίτερα το μέλος ''George Tzimagiorgis''!

Πηγή:

https://www.facebook.com/groups/847587205321087/894906000589207/?notif_t=group_activity

Συνέντευξη με τους RetroComputers!

Όλοι είμαστε λάτρεις των Retro Video Games

Μια ομάδα ατόμων προσπαθεί να αναβιώσει και να μεταδόσει την γνώση σχετικά με τα τα Retro Video Games στις νεότερες γενιές. Εμείς είχαμε την δυνατότητα να τους κάνουμε κάποιες ερωτήσεις και να τους γνωρίσουμε καλύτερα.

Μιλήστε μας ξεχωριστά για εσάς.. Ποιοι είστε; Ποιες είναι οι ασχολίες σας;

Arislab

Γειά σας παιδιά και σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη, είμαι ο Άρης Παπανικολάου, με nickname «Arislab», Moderator στο Site RetroComputers.gr. Προγραμματιστής/Αναλυτής στο επάγγελμα, ο πρώτος μου υπολογιστής ήταν εκείνος ο οποίος μου έδωσε τις βάσεις στον προγραμματισμό και στο Gaming …αλλά και που με βοήθησε να βγάλω τα πρώτα μου χρήματα σαν πιτσιρικάς! Τι εννοώ; Ότι είχα μια φυσική εξέλιξη. Στην αρχή ασχολήθηκα έντονα με παιχνίδια και μετά άρχισα να προγραμματίζω σε Basic, και λίγο αργότερα σε Assembly, στον επεξεργαστή Ζ80.

Τα πρώτα μου λεφτά, όπως ανέφερα και πριν, δεν ήρθαν μ’ έναν τόσο καθαρό τρόπο! Την τότε εποχή η πειρατεία και οι αντιγραφές των παιχνιδιών ήταν στην ακμή τους ειδικά στα Computer Shops. Το να αντιγράψεις όμως ένα αυθεντικό παιχνίδι ήθελε κάποια τεχνογνωσία, αφού τότε το κλείδωμα ήταν πάνω στο software και έπρεπε να το σπάσεις πρώτα. Εγώ αγόραζα τέτοια σπασμένα παιχνίδια από ένα Computer Shop στον Πειραιά. Εν καιρό όμως ήθελα να αρχίσω να ψάχνω (αφού γνώριζα σ’ ένα αρκετά καλό επίπεδο προγραμματισμό) και να μπω σ’ αυτή την διαδικασία. Τότε ο καταστηματάρχης που προμηθευόμουνα μου έδωσε ένα παιχνίδι να δοκιμάσω τις δυνατότητες μου. Αν το έκανα θα με αντάμειβε με άλλα 5 παιχνίδια… Για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, τα κατάφερα και το ένα έφερε το άλλο και μετά τα λεφτά! Βέβαια ήμουν τυχερός, γιατί στον Πειραιά δεν υπήρχαν πολλοί που έκαναν αυτή την δουλειά, αφού απαιτούσε μεράκι, τεχνογνωσία σε προγραμματισμό και πολύ ψάξιμο.

Glaros

Νεκτάριο με λένε… και είμαι καλά (γέλια). Λοιπόν, γεια σας και από ’μένα. Σας ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου. Είμαι ο Νεκτάριος Μουλιανάκης, nickname «Glaros», Administrator στο RetroComputers.gr. Γεννημένος στην Αθήνα το 1978 ξεκίνησα να παίζω σαν παιδί και εγώ με video-παιχνίδια, μεγαλώνοντας απόκτησα (και εγώ) ένα πτυχίο (+2 υποτροφίες) από Τεχνική Σχολή.

Κάπου στο 2000 ξεκίνησα να συλλέγω retro συστήματα και ειδικά κονσόλες, αφού είχα ακόμα τις πρώτες μου από όταν ήμουν παιδί και συνεχίζω ακόμα την συλλογή. Βλέπετε η σύζυγος δεν γκρινιάζει και ο γιος δείχνει ευχαριστημένος με τα τόσα games και τις περίεργες κονσόλες που βλέπει κάθε φορά (δεν τα έχει δει όλα ακόμα). Η συλλογή δεν είναι η βασική μου ασχολία, κυρίως παίζω, σε retro συστήματα αλλά και σύγχρονα, δεν μου αρέσουν όλα τα video-games… απεχθάνομαι τα μπασκετάκια, ποδοσφαιράκια και τα ραλάκια. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ενσωματώθηκα στην παρέα RetroComputers. Είμαι ο μόνος «Hardcore Console User»… αν και κομπιουτεράδες είναι καλά παιδιά.

Πόσα άτομα απαρτίζουν τους Retro Computers;

Τα άτομα που απαρτίζουν την βασική ομάδα είναι:

• aidivn
• Arislab
• chdlee
• chriskgnr
• Darth_Cotsos
• djbeast
• Fotis_KFOR
• Geo1977
• Glaros
• Miltos70

…δεν ξεχνάμε όμως τον Brandon αλλά και τον zx_jim.

Στη σύνθεση της ομάδας όμως προσθέστε ανά διαστήματα και κάποιους περιστασιακούς εκθέτες που δεν έρχονται σε όλες τις εκθέσεις, αλλά σε μερικές από αυτές ανάλογα με τις υποχρεώσεις τους. Επίσης πάντα θα υπάρχουν και οι νέοι εκθέτες, αφού όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν ενεργά στην έκθεση μας φέρνοντας κάποιο μηχάνημα, επικοινωνούν μαζί μας και γίνονται αυτόματα και αυτοί εκθέτες. Μήπως θέλετε και εσείς να λάβετε μέρος;

Πότε ξεκινήσατε την σελίδα;

To site-forum ξεκίνησε το 2012 από τον Φώτη που ήθελε να δημιουργήσει ένα site σαν ένα online Μουσείο Πληροφορικής με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη συλλογή του, αλλά και σαν ένα στέκι όπου θα μαζεύονταν οι φίλοι του retrocomputing/retrogaming και θα αντάλλασσαν απόψεις. Παράλληλα, στο site έχει δημιουργηθεί μια ομάδα από επίσης συλλέκτες υπολογιστών και κονσολών που πραγματοποιεί δωρεάν εκθέσεις για τον κόσμο. Προσπαθούμε να μεταδώσουμε το πνεύμα του retro κάνοντας απλά το χόμπι μας μέσω των εκθέσεων αυτών που περιλαμβάνουν retro υπολογιστές, κονσόλες, mods, retrogaming, συλλογές, διάφορες ιδέες που υλοποιούμε ανά καιρούς κτλ. Τα συστήματα στις εκθέσεις δεν έχουν μουσειακό χαρακτήρα αφού προσπαθούμε να έχουμε σε λειτουργία τα περισσότερα κάθε φορά για να παίξουν όλοι τα retro games, να γράψουν κώδικα και εντολές στα πρώτα Λειτουργικά Συστήματα και να δουν live την ιστορία των υπολογιστών και κόνσολών από το 1970 και μετά.

Ποια ήταν η πρώτη σου κονσόλα – Υπολογιστής;

Glaros

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με υπολογιστές από εποχή Pentium II/Celeron για gaming μέχρι και σήμερα. Όμως ποτέ δεν άφησα τις κονσόλες, από εποχή Sega-Master System και Nintendo-NES αλλά και φορητές (Game & Watch, Game Boy, DS, Vita,3DS). Αγαπημένες μου… MB-Vectrex και Nintendo-Virtual Boy.

Arislab

Πρώτος μου υπολογιστής ήταν ο Amstrad CPC 6128, ένας υπολογιστής που κατατάσσεται στην κατηγορία των home micros. Ήταν οι πρώτοι υπολογιστές που μπήκαν σε κάθε σπίτι πριν την έλευση των home PCs που έχουμε μέχρι και σήμερα. Και ήταν και ο υπολογιστής που με «γαλούχησε» ως Gamer αλλά και για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Πρώτη κονσόλα; Atari Lynx αλλά δεν μπορώ να πω ότι το καλοκαίρι που την πήρα την «έλιωσα». Aντίθετα έλιωσα το gameboy της αδερφής μου και το SNES μιας φίλης μου με τα Tiny Toons και Donkey Kong Country αντίστοιχα.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αφοσιωθείτε στα retro;

Glaros

Retro = μαγικό. Δεν είναι μόνο η νοσταλγία και οι αναμνήσεις που σε κρατάνε. Τα retro συστήματα κρύβουν δυνατότητες/χαρακτηριστικά που αρκετά σύγχρονα gaming/computing συστήματα δεν έχουν.

Arislab

Θα συμφωνήσω με τον Νεκτάριο ότι πέρα από νοσταλγία, οι μόντες και τα hacks που επιδέχεται το εκάστοτε μηχάνημα κρύβουν μια γοητεία για δυνατότητες που δεν είχαμε ανακαλύψει την τότε εποχή. H ποικιλία σε παιχνίδια, αφού πλέον όλα αυτά έχουν μετατραπεί σε images και κυκλοφορούν ελεύθερα στο Internet. Έτσι με την βοήθεια των σύγχρονων αποθηκευτικών μέσων (SD, δισκέτες, CD) και κάποιες μόντες που κάνουμε, μπορούμε να ξαναπαίξουμε παιχνίδια που δεν είχαμε παίξει τότε αλλά και να θυμηθούμε αυτά που παίζαμε. Βλέπετε τότε αγοράζαμε ένα παιχνίδι και το ξεκοκαλίζαμε. Το «πενιχρό» χαρτζιλίκι μας, δεν μας επέτρεπε να έχουμε πολύ μεγάλη ποικιλία σε παιχνίδια, ενώ σήμερα παιχνίδια που τα διαβάζαμε μόνο στα reviews ξένων περιοδικών του ειδικού τύπου μπορούμε να τα «δοκιμάσουμε». Είναι σαν να σας πει κάποιος σε λίγα χρόνια ότι σ’ ένα μικρό αποθηκευτικό μέσο τύπου κάρτας μνήμης, θα έχετε όλα τα παιχνίδια που έχουν κυκλοφορήσει για το PS4 ή το Xbox One, και θα μπορείτε να τα βάλετε στην κονσόλα σας ready for play για να σας ξυπνήσουν αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια. Γενικότερα λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που μας ώθησε στα retro είναι ν’ αναβιώσουμε την ιδέα του retrogaming.

Ποια είναι η πιο παλιά κονσόλα που έχετε;

Glaros

Τα πιο παλιά της συλλογής μου είναι ένα φορητό Atari -Touch Me (1978), μια κονσόλα pong της Nintendo-Color TV Game15 (1977) και το πρώτο φορητό με αποσπώμενα cartridge-game της MB-MicroVision (1979).

Arislab

Εδώ μπαίνω στον τομέα του Νεκτάριου, οπότε καλύτερα ν’ απαντήσει εκείνος. Από την μεριά μου, η πιο παλιά κονσόλα μου, είναι 3 φορητά Game & Watch της Nintendo και 2 Gameboy (1 monochrome, 1 color)

Σε ποια κονσόλα αφιερώσατε το περισσότερο χρόνο;

Glaros

Πιτσιρίκος ήμουν συνέχεια με ένα Game Boy στα χέρια και αργότερα μπροστά στο SNES (ζει και βασιλεύει μέχρι και σήμερα). Πιστεύω στο SNES, έχω «γράψει» τις πιο πολλές ώρες αφού τα παιχνίδια είναι που χαρακτηρίζουν το μηχάνημα… Πες μου ποια video games παίζεις να σου πω τι τύπος είσαι.

Arislab

Sega Mega Drive. Με είχε γοητεύσει λόγω των γραφικών της και του ήχου της, αφού ήταν το ενδιάμεσο πέρασμα μου από τους 8bit υπολογιστές, στους 16bit. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Tο Mega Drive ήταν η κονσόλα που τα παιχνίδια της προσέγγιζαν κατά πολύ σε γραφικά και ήχο τα παιχνίδια των Arcade coin-ops όπου τότε είχα «καταθέσει» πολύ χρήμα στα μαγαζιά με ηλεκτρονικά της γειτονιάς μου.

Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάποια βίντεο, Livesteam με τις παλιές κονσόλες για να τις γνωρίσει ο κόσμος;

Glaros

Έχω κάνει ελάχιστα video (Hardware Review). Δεν είναι το ίδιο με το να έχεις ζωντανή την κονσόλα, το original game μπροστά σου και να παίζεις. Ένας βασικός σκοπός στις εκθέσεις μας είναι να γνωρίζουν «Live» τα συστήματα, νέα άτομα αλλά και αυτοί που τα έχουν ζήσει να τα ξαναθυμηθούν.

Arislab

Και εδώ είναι τομέας του Νεκτάριου. Απλά θα πω ότι στην περίπτωση του retrogaming, τα live streams είναι της μορφής longplay gaming στο ΥouΤube.

Πολλά νέα παιδιά θέλουν να μάθουν για την ιστορία των retro, που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;

Glaros

Τα retro συστήματα έχουν ένα πέπλο μυστηρίου, τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους δεν είναι «state of the art» και όμως καταφέρνουν να κερδίσουν από την πρώτη στιγμή τον user/gamer. Με λίγα KB μνήμης και κάτι «ψιλά» σε MHz της CPU, προσφέρουν την μέγιστη εμπειρία και άμεση επαφή με το αντικείμενο. Καλούμε το κόσμο να γνωρίσει τα games στην πρώτη τους μορφή, πως παίζονταν με 1 ή 3 κουμπιά, χωρίς Internet, χωρίς tutorial. Πολλές gaming series στα σημερινά συστήματα έχουν προϊστορία 30 χρόνων.

Arislab

Το μόνο που έχω να προσθέσω, και αυτό σαν παρατήρηση από τις εκθέσεις μας και τα events, είναι ότι η απλότητα αυτών των side-scrollers είναι εκείνη που μαγεύει τα παιδιά. Όπως ανέφερε και ο Νεκτάριος, χωρίς tutorial και manual στα περισσότερα μπορούν να καθίσουν να παίξουν. Άλλωστε η γενιά των retrogamers γέννησε την φράση RTFM (read the f*****g manual) επειδή θέλαμε και εμείς να παίξουμε άμεσα. Η αλήθεια είναι πως τα retro αποτελούν θεμέλιο λίθο του gaming και της Πληροφορικής. Ίσως επειδή πολλά παιχνίδια από αυτά υπάρχουν σε αντίστοιχες Android συσκευές, ίσως πάλι μια αντίστοιχη περιέργεια που είχα και εγώ στην ηλικία τους για το πως φτιάχνεται ένα game και τα γραφικά. Kάτι ανάλογο ψάχνουν τα νέα παιδιά για το πώς εξελίχθηκαν τα σημερινά games που παίζουν.

Διαφορές και ομοιότητες του gaming του τότε με το σήμερα;

Arislab

Ας ξεκινήσουμε με τις διαφορές του retrogaming με το σύγχρονο gaming που κατά την γνώμη μου είναι και οι λιγότερες… Κατ’ αρχήν να κατηγοριοποιήσουμε το gaming σε indoor (ή in-house για κάποιους reviewers) και outdoor. Τότε indoor είχαμε το gaming στους Home Micros (Amstrad, Spectrum, Commodore, Amiga) και outdoor τα μαγαζιά με τα Arcade coin-op μηχανήματα που αδειάζανε τα πορτοφόλια των πατεράδων μας!

Παράλληλα σήμερα έχουμε τις σύγχρονες κονσόλες και τα home-PCs για indoor gaming και τα Internet-cafe για outdoor.

Πολλά παιχνίδια πέραν τις εξέλιξης τους μοιάζουν στο τρόπο παιξίματος (gameplay) και μάλιστα πολλά από τα παλιά παιχνίδια αποτελούν σχολή εκμάθησης πολλών σύγχρονων. Μιλάω φυσικά για τα παιχνίδια στρατηγικής όπως και τα End-turn RPG, όπου το concept του gameplay είναι ίδιο.

Οι διαφορές δεν περιορίζονται μόνο στην πολυπλοκότητα των games τα γραφικά και τον ήχο. Τότε ένα game φτιαχνόταν από 3 σπασίκλες προγραμματιστές και παιζόταν από άλλους 100 σπασίκλες gamers όπως εμείς (γέλια)!!! Το gaming δεν είχε περάσει σε αυτό που ονομάζουμε mainstream entertainment, που λένε και στο χωριό μου. Θέλω να πω, πως τα τότε videogames «μπαίνανε στον ίδιο κουβά» με τα αναλογικά παιχνίδια (Playmobil, Lego κλπ.). Δηλαδή οι μόνοι ενήλικοι που τα περνάνε στα σοβαρά ήταν οι Game developers και οι συντάκτες του τότε ειδικού τύπου (Pixel, User, PCMastrer κλπ.). Σήμερα ένα παιχνίδι αποτελεί μια υπερπαραγωγή με ορχήστρα και ηθοποιούς (για τους διαλόγους), ενώ είναι ένα blockbuster που το παίζουν gamers ποικίλων ηλικιών. Πάνω σ’ αυτό θέλω να πω πως ένα game το αγοράζαμε σήμερα και μπορεί να είχε βγει στα ράφια των computershops πριν από 2 χρόνια. Τότε βλέπετε η εξέλιξη των τεχνολογικών μέσων στους home υπολογιστές και στις κονσόλες ήταν σε πολύ αργούς ρυθμούς. Έτσι τα games πολλές φορές σ’ ένα τέτοιο διάστημα μοιάζανε μεταξύ τους και δεν μιλάω μόνο για τα παιχνίδια στρατηγικής και τα RPG, αλλά και γι’ αυτά που δίνανε όλο τους το βάρος στα γραφικά και τον ήχο, τα δισδιάστατα side scrollers: platform arcade, shoot’em up και beat’em up. Μιας και το ανέφερα, και σαν διαφορά, τα side scrollers είναι ένα είδος που στις μέρες μας τείνει να εκλείψει λόγω των ρεαλιστικών 3D γραφικών, κάτι που αποτελούσε must εκείνη την εποχή. Η βασικότερη διαφορά βέβαια όλων είναι η εξέλιξη των γραφικών και του ήχου αλλά και αυτό είναι συνάρτηση των τεχνολογικών μέσων. Βέβαια τότε η μουσική σ’ ένα game αποτελούσε πρωτεύοντα παράγοντα για να εντυπωθεί στο μυαλό ενός νεαρού gamer (ίσως καμιά φορά πιο πολύ και από το ίδιο το παιχνίδι (γέλια)! Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές βλέπαμε κάποιος συγκεκριμένους μουσικοσυνθέτες παιχνιδιών που επαναλαμβάνονταν σε games, και τους θυμόμαστε λόγω της καταπληκτικής δουλειάς τους. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν ο David Whitacker (γνωστός από τριλογία Shadow of the beast), Tim Wright (γνωστός από Agony), Chris Huelsbeck (Turrican) και Koji Kondo (Mario, Zelda).

Τελευταία διαφορά που έχω ν’ αναφέρω είναι η ενημέρωση των τότε gamers η οποία γινόταν μόνο από τα περιοδικά του ειδικού τύπου. Έτσι πολλές φορές και λόγω της διάρκειας ενός game στον χρόνο, μπορεί ν’ αγοράζαμε ένα game και να διαβάζαμε το review του αρκετούς μήνες μετά στο αγαπημένο τότε περιοδικό Pixel. Σήμερα η ενημέρωση γίνεται σε πραγματικό χρόνο με τα gaming sites όπως το GameSpace.gr! Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει! …και λιγότερο μέσα από τα έντυπα περιοδικά του ειδικού τύπου, που κοστίζουν άλλωστε.

Glaros

Καλά τα λες Άρη μου…

Διαφορές και ομοιότητες στα games κόνσολών και υπολογιστών εκείνης της εποχής;

Glaros

Σαφέστατα είχαν διαφορές τα games ανάμεσα σε υπολογιστές και κονσόλες, ειδικά στα 8-bit συστήματα, με νικητή… τις κονσόλες. Master System και NES ξεχώριζαν με τους ήχους και το ομαλό gameplay.

Αργότερα, στα 16-bit οι κονσόλες προπορεύονταν αφού είχαν μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο και ειδικά chip που ενσωμάτωναν τεχνολογίες γραφικών. Tέτοιες δυνατότητες είχαν οι πολύ ακριβοί υπολογιστές και έπρεπε να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για upgrade και περιφερειακά.

Arislab

Πολύ σωστός ο Νεκτάριος!.. Γι’ αυτό και εγώ είχα και τα δύο!

Αν θέλει κάποιος να έρθει σε επαφή με σας, πού πρέπει να απευθυνθεί;

Glaros

Glaros_1@hotmail.com

Θα με πετύχετε online καθημερινά στο Forum RetroComputers.

Arislab

…στο προσωπικό μου κινητό νυχτερινές ώρες (γέλια)! Και Arislab@gmail.com.

Σας είδαμε σε μεγάλα events τους τελευταίους μήνες. Έχετε ετοιμάσει κάτι για τους επόμενους μήνες;

RC

Συνήθως όπως είπες κατεβαίνουμε είτε σε gaming events, είτε σε δικές μας αποκλειστικές εκθέσεις που διεξάγονται συνήθως σε σχολεία ή σε χώρους που θα μας διαθέσει κάποιος δημόσιος-ιδιωτικός φορέας. Αποφασίζουμε από κοινού η ομάδα των διοργανωτών με πόσα άτομα και μηχανήματα θα συμμετέχουμε καθώς επίσης και κάποιες άλλες λεπτομέρειες στα events μας, όπως κάποια retro-tournaments όπου αθλοθετούμε και κάποια δώρα, κάποιες ομιλίες κτλ.

Η ανακοίνωση των homemade events γίνεται είτε με ανάρτηση στο site μας, είτε με διαφήμιση με ένα δελτίο τύπου σε ειδησεογραφικά ή gaming sites (του ρετροχώρου και μη).

Όσον αφορά το 2ο σκέλος της ερώτησης σου…Ναι! Από Σεπτέμβριο μετά τις διακοπές βέβαια, ξαναμπαίνουμε σε σχεδιασμό και η πρώτη εκδήλωση που θα συμμετέχουμε, θα είναι του GameSpace.gr! Σε δική μας, θα έχετε σίγουρα ενημέρωση και πρόσκληση!

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο που μας διαθέσατε!

Πηγή:
http://gamespace.gr/2015/08/07/retrocomputers-interview

Σαν σήμερα η μαύρη επέτειος της δεύτερης ρίψης ατομικής βόμβας, στην πόλη Ναγκασάκι!

The Picocassette - Smallest Analogue Cassette Tape ever made!

Το έτος 1985, μια Ιαπωνική εταιρία, κυκλοφόρησε μια συσκευή ηχογράφησης, που ηχογραφούσε στη μικρότερη αναλογική κασέτα που κατασκευάστηκε ποτέ!

Flashback Remake!

Ακόμη ένα διάσημο παιχνίδι της Amiga, γίνεται ένα επιτυχημένο remake! Πιστό στην ατμόσφαιρα και στο στυλ του γνήσιου παιχνιδιού, με σύγχρονα γραφικά και ήχο, έρχεται για να μας καθηλώσει για ακόμη μια φορά στην οθόνη του υπολογιστή μας!

Another World (INTRO REMAKE)!!!

Ορίστε ένα εντυπωσιακό remake της εισαγωγής, του καινοτόμου, μυστήριου αλλά και δύσκολου παιχνιδιού της Amiga! Απολαύστε το!

Grim Fandango Remastered!

Ακόμη ένα remake που αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του, είναι του θρυλικό Adventure Game, της επίσης θρυλικής εταιρίας Lucas Arts, που άφησε εποχή στα τέλη των 90's! Μια προσεγμένη προσπάθεια, και όχι αρπαχτή όπως πολλά remakes που κυκλοφορούν! Απολαύστε τον Many Calavera, με το σκοτεινό του χιούμορ, στις περιπέτειες του στον κάτω κόσμο του Μεξικού!

 

Trailer

Grim Fandango Remastered Vs. Original (1998-2015 comparison)

Σαν σήμερα η μαύρη επέτειος της ρίψης της πρώτης ατομικής βόμβας!

Σαν σήμερα το έτος 1945, οι ΗΠΑ έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα, στην πόλη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.

http://www.pri.org/stories/2015-08-04/what-if-your-hometown-were-hit-hiroshima-atomic-bomb

Abe's Oddworld New 'N' Tasty! (Abe's Oddysee Remake)

Ο συμπαθητικός και ταλαιπωρημένος εξωγήινος, επέστρεψε σε ένα εντυπωσιακό remake, το οποίο δεν είναι απλώς ένα ρετουσάρισμα του γνήσιου παιχνιδιού, αλλά πλήρως ανανεωμένο, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα, να πασαριστεί ως καινούριο παιχνίδι!

Σήμερα το τερμάτισα τελικά, μέσα σε τρεις ημέρες και το απόλαυσα όπως τότε που το έπαιξα σε demo, από συνοδευτικό CD περιοδικού! Αξίζει να ασχοληθείτε μαζί του! Τέτοιες επιτυχημένες προσπάθειες Remake δεν πρέπει να τις αφήσουμε να περάσουν απαρατήρητες!

Ορίστε και ένα βίντεο για να καταλάβετε τις διαφορές ανάμεσα στο γνήσιο παιχνίδι, και στην καινούρια ανανεωμένη έκδοσή του!

Υ.Γ. Αξίζει να σημειωθεί, πως οι δημιουργοί του, ετοιμάζουν και το renake του δεύτερου παιχνιδιού, του Abe's Exoddus!

Nintendo Playstation - Η κονσόλα που δεν κυκλοφόρησε ποτέ!

Πρόκειται για την κονσόλα που δημιουργήθηκε από τη συνεργασία των δύο εταιριών, και παρουσιάστηκε στην έκθεση CES το 1991. Η κονσόλα διέθετε υποδοχή Cartridge αλλά και CD-Rom. Φημολογείται πως κατασκευάστηκαν 200 περίπου πρωτότυπα, αλλά τελικά κατέληξαν στην καταστροφή, ύστερα από έντονη διαφωνία των δύο εταιριών, με αποτέλεσμα να μην κυκλοφορήσει ποτέ! Η κονσόλα που θα δείτε στο παρακάτω βίντεο, ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε ένα υπόγειο,  από τον γιο ενός στελέχους του project, που είχε πάρει ένα κομμάτι στο σπίτι του. 

Η ταινία «Back to the future», 30 χρόνια μετά, «συναντά το σενάριο της»!!!

Η ταινία «Back to the future», 30 χρόνια μετά, «συναντά το σενάριο της», καθώς στην ταινία του 1985, ο πρωταγωνιστής ταξίδεψε στο 2015!

Η ταινία «Back to the future», 30 χρόνια μετά, «συναντά το σενάριο της», καθώς στην ταινία του 1985, ο πρωταγωνιστής ταξίδεψε στο 2015!

Φέτος συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι περιπέτειες του Marty McFly (Michael J. Fox), μαθητή λυκείου και βοηθού του ιδιόρυθμου επιστήμονα Dr. Emmett L. Brown (Christopher Lloyd). Ο  «Doc» ζήτησε τη βοήθεια του Marty για την τελευταία του εφεύρεση, η οποία δεν είναι άλλη από τη μηχανή του χρόνου, το αμάξι  De Lorean που όταν φτάσει τα 88 μίλια την ώρα, μεταφέρεται σε οποιαδήποτε στιγμή του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος. Αυτά συνέβησαν το 1985, στο πρώτο επεισόδιο της τριλογίας. Στο Back To The Future II ο Marty Mcfly κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και επισκέπτεται τον μελλοντικό εαυτό του. Για την ακρίβεια πηγαίνει 30 χρόνια μπροστά, στο 2015! (στην πραγματικότητα η ταινία γυρίστηκε το 1989, αλλά υποτίθεται ότι τα γεγονότα συνέβαιναν το 1985) Για τον εορτασμό των 30 χρόνων της θρυλικής ταινίας συναντήθηκαν οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές,  Michael J. Fox, Christopher Lloyd και Lea Thompson και ανακοίνωσαν ένα διήμερο γεμάτο από «Back to the Future». Απάντησαν σε ερωτήσεις, μίλησαν με θαυμαστές και αποκάλυψαν ότι στις 21 Οκτωβρίου 2015 και μόνο για εκείνη τη «σημαντική» μέρα, η ταινία θα επιστρέψει στις αίθουσες των κινηματογράφων. Γιατί σημαντική; Είναι η ακριβής ημερομηνία που ο χαρακτήρας Mcfly, ταξίδεψε στο χρόνο στο Back to the Future II! Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε! Η Lea Thomson στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram ανάρτησε μια φωτογραφία με τους δυο καλούς της φίλους και συμπρωταγωνιστές τονίζοντας τη χαρά της για την επανασύνδεση του καστ.

Παρακολουθείστε την συνέντευξη που παραχώρησαν ανακοινώνοντας τον εορτασμό των 30 χρόνων της τριλογίας: ... 

Πηγή:

http://www.mixanitouxronou.gr/periergo-i-tenia-back-to-the-future-30-chronia-meta-sinanta-to-senario-tis-kathos-stin-tenia-tou-1985-o-protagonistis-taxidepse-sto-2015/