Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016
Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016
Δημήτρης Μητροπάνος - Ένα το χελιδόνι - 1966 - Γήπεδο ΑΕΚ
'Αλλο ένα σπανιο!!!!Και νόμιζα ότι η μόνη καταγεγραμμένη συνεργασία του μεγαλου Μητροπάνου με τον εξίσου μεγάλο Μίκη ήταν την δεκαετία του 1980 στα "Πικροσαββατα"!!!!Τσουπ να σου ο φίλος Μαύρος Πητ με την κασετούλα,Hitachi C-60,
και μια ηχογραφημένη,απο μπομπινοκασετόφωνο,συναυλία από το γήπεδο της ΑΕΚ το 1966.Εκτός από το παραπάνω τραγούδι υπάρχει και το "Της δικαιοσύνης ήλιε νοήτέ"...Η πιο παλιά ηχογραφηση,εστω και ζωντανή,που εχω ακούσει με το Μητροπάνο πριν το πρώτο του σαρανταπενταρι στην "Ελλαδισκ" με τον Κουμπή και φυσικά πριν τα δισκάκια -επιτυχίες με τον Ζαμπέτα.Την Μεγαλη Δευτέρα του 1966 έχοντας γνωρίσει τον Μίκη από την νεολαία Λαμπρακη και όντας μαθητευόμενος πλάι στην Κολούμπια και το Ζαμπέτα κάνει την πρώτη του συναυλία στην Θεσσαλονίκη.Στο Παλλάς μαζί με τον Πουλόπουλο και την Φαραντούρη.Το σχήμα θα συνεχίσει στην Σοβιετική Ενωση,χωρίς τον Πουλόπουλο και με αντικαταστατη του τον αγνωστο τζαγκάρη Καλογιαννη και χωρίς το νεο Μητροπάνου που δεν εχει τελειώσει το σχολείο ακόμα!!!Το καλοκαίρι όμως του 1966 κάνει με το Μίκη περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο μαζί με τον Μπιθικότση την Φαραντούρη,σε ένα τραγούδι τον Πουλόπουλο και παρουσιάστρια την ...Ελένη Ροδά!!!
Ευχαριστώ και πάλι τον Μαύρο Πητ που μοιραζεται μαζί μας την ξεχασμένη μουσική μας ιστορία!!!!Να σαι καλά φίλε μου...)
ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ: ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ TO ΒΙΝΤΕΟ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΜΕ ΣΚΟΠΟ TO ΚΕΡΔΟΣ. ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ TO ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ.
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
Γιατί διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία;
Πηγή:
Σαν σήμερα, πριν 73 χρόνια, και συγκεκριμένα στις 29 Νοεμβρίου 1943 γεννήθηκε μια χώρα που επί μισό αιώνα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια και στον ψυχροπολεμικό κόσμο, αλλά τελικά διαλύθηκε με τον πλέον επώδυνο τρόπο: η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (SFRJ).
Συγκεκριμένα στις 29 Νοεμβρίου του 1943 το αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (Antifašističko Vijeće Narodnog Oslobođenja Jugoslavije) συνεδρίασε στην πόλη Jajce της Βοσνίας, με επικεφαλείς τους παρτιζάνους του Τίτο.
Εκεί θεσπίστηκε ένα πολιτικό πρόγραμμα που ανάμεσα στ' άλλα προέβλεπε και τη συγκρότηση ενός γιουγκοσλαβικού κράτους, που θα έπαιρνε τελικά τη μορφή μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδιακής ένωσης με αρχηγό της τον Στρατάρχη Τίτο...
Η Γιουγκοσλαβία είχε 22 εκατομμύρια κατοίκους, αποτελούνταν από έξι ομόσπονδες δημοκρατίες, με τέσσερις επίσημες γλώσσες (Σέρβικα, Κροάτικα, Σλοβένικά και Σλαβομακεδόνικα), τρεις κύριες θρησκείες (Ορθοδοξία, Καθολικισμός, Μουσουλμανισμός) και πάνω από 30 επίσημα καταγεγραμμένες εθνικές μειονότητες.
Ήταν ίσως ο γνησιότερος κληρονόμος της πολυεθνικής Αψβουργικής Αυτοκρατορίας, στην ουσία μια μίνι Αψβουργική Αυτοκρατορία σε βαλκανική, ομοσπονδιακή και σοσιαλιστική εκδοχή.
Η φυσιογνωμία της ήταν βαλκανική και κεντροευρωπαϊκή, Μεσογειακή και ηπειρωτική, Δυτική και ανατολική ταυτόχρονα. Ήταν αυτό που ονομάζουμε μια “χώρα-γέφυρα”.
Πλέον η Γιουγκοσλαβία υπάρχει μόνο στα βιβλία της Ιστορίας, καθώς διαλύθηκε αιματηρά, και στη θέση της δημιουργήθηκαν επτά ανεξάρτητα εθνικά κράτη.
Για έναν αγεωγράφητο κι ακόμη χειρότερα για έναν μαθητή σχολείου η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν ένα σκληρό κτύπημα: Αντί για μία χώρα με μία πρωτεύουσα, τώρα πρέπει να μάθει για επτά χώρες με επτά πρωτεύουσες. Έχοντας μεγαλώσει στην απλότητα της παλιάς γεωγραφίας χάνουμε την υπομονή μας με την πολυπλοκότητα της καινούργιας.
Η “Βαλκανοποίηση” μας κυνηγά συνεχώς: Στη θέση ενός μωσαϊκού από έθνη που υπήρχαν στα Βαλκάνια τα τέλη του 19ου αιώνα, δημιουργήθηκε ως τις αρχές του 21ου αιώνα ένα μωσαϊκό από εθνικά κράτη. Ο κατακερματισμός και η πολυπλοκότητα συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει στα Βαλκάνια.
Υπάρχουν πολλοί κάτοικοι της πρώην Γιουγκοσλαβίας που αναρωτιούνται συχνά τι έφταιξε και γιατί η πανέμορφη χώρα τους, που ήταν κάποτε χώρα-πρότυπο στο λεγόμενο Αδέσμευτο Κόσμο, κι ένας “παράδεισος” για το μέσο Γιουγκοσλάβο πολίτη, ο οποίος ζούσε με ασφάλεια, ευημερία και σχετική ελευθερία, έπρεπε να διαλυθεί και μάλιστα με τόσο επώδυνο και αιματηρό τρόπο.
Πως ξεχάστηκαν με μιας όλα τα καλά του προηγούμενου συστήματος και ειδικά το σύνθημα “Αδελφότητα και Ενότητα” (BRATSTVO I JEDINSTVO); Έφταιγαν οι ξένοι ή μήπως έφταιγαν οι ίδιοι; Τι ήταν αυτό που επανέφερε στην επιφάνεια εθνοτικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφορές, έπειτα από μισόν αιώνα ολοκληρωτικής κομουνιστικής παρασιώπησής τους;
Το εγχείρημα της Γιουγκοσλαβίας ηττήθηκε τόσο από τις δυνάμεις της Ιστορίας, όσο κι από τα λάθη και τις παραλείψεις των ηγετών της, και ειδικά του ίδιου του Τίτο (1892-1980).
Φτάνοντας στον ανώτατο ρόλο του “εθνάρχη-μονάρχη” της χώρας όταν ήταν ήδη πάνω από ογδόντα ετών, ο Τίτο περιέπεσε σε μια κατάσταση απραξίας κι ακινησίας, απρόθυμος να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, αποξενωμένος από την πραγματική κατάσταση στη χώρα του.
Όταν ο Τίτο πέθανε η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο, αφότου άρχισε να ισχύει ο νέος κανονισμός διακυβέρνησης της χώρας, σύμφωνα με τον οποίο στην κορυφή της χώρας και του ΚΚΓ δεν υπήρχε ένα άτομο, αλλά ένα συλλογικό όργανο αποτελούμενο από εκπροσώπους των έξι ομόσπονδων δημοκρατιών και των δύο αυτόνομων περιοχών (Βοϊβοντίνα και Κόσοβο).
Ως πρόεδρος αυτού του οργάνου αναλάμβανε κάθε χρόνο κι ένας από τα μέλη αυτού του προεδρείου, με προκαθορισμένη σειρά. Αυτό περιόριζε τη δυνατότητα να ολοκληρώνονται έργα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και δημιούργησε ένα δυσκίνητο όργανο, ακατάλληλο για περιπτώσεις κρίσεων.
Η μεσαία τάξη της χώρας ήταν επίσης όλο και πιο δυσαρεστημένη, αν και κρατούσε τα κλειδιά λειτουργίας του κράτους.
Κρυφακούοντας τον πατέρα του, που ήταν ανώτατο στέλεχος της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο νεαρός Έμιρ Κούστουριτσα τον άκουσε να παραπονιέται ένα βράδυ στους φίλους του: “Όλο αυτό θα καταρρεύσει μια μέρα. Παντού στον κόσμο οι γιατροί και οι δικηγόροι ζουν σε βίλες, σ' εμάς συμβαίνει το αντίθετο. Οι δικηγόροι και οι γιατροί μουχλιάζουν σε ουρανοξύστες και οι πρωτόγονοι φτιάχνουν βίλες. Ούτε αγρότες, ούτε εργάτες. Δε θα κρατήσει πολύ!” (Έμιρ Κούστουριτσα, Κι Εγώ που Είμαι σ' αυτή την Ιστορία; εκδ. Πατάκης, 2012, σελ. 53).
Αν και για κάποια χρόνια μετά το θάνατο του Τίτο (4.5.1980) το γιουγκοσλαβικό πολιτικοοικονομικό μοντέλο λειτούργησε, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, τα άλυτα όμως προβλήματα συσσωρεύονταν.
Η οικονομική ανάπτυξη έδωσε τη θέση της στη στασιμότητα και τα τεράστια δάνεια από το εξωτερικό, κυρίως από το ΔΝΤ, μαζί με τα ελλείμματα, άρχισαν να τροφοδοτούν τον πληθωρισμό, που σύντομα έγινε ανεξέλεγκτος. Στο βιοτικό επίπεδο οι διαφορές βορρά-νότου διευρύνθηκαν, με το βιοτικό επίπεδο στο Κόσοβο να φτάνει μόλις το 1/8 εκείνου της Σλοβενίας. Στην ουσία η άλλοτε ενιαία οικονομία είχε διασπαστεί σε έξι, όσες ήταν και οι ομόσπονδες δημοκρατίες της χώρας.
Οι διαφορές αυτές έγιναν μετά το 1985 πιο έντονες, τη στιγμή που ο Γκορμπατσόφ προωθούσε τη Γκλάσνοστ στη Σοβιετική Ένωση και τα κομμουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης άρχισαν να διαβρώνονται και να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, αρχής γινομένης από τη γειτονική Ρουμανία.
Το γεωπολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη άλλαξε ριζικά. Ενώ η πρώην κομμουνιστική ανατολική Ευρώπη κλονίζονταν, το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προχωρούσε δυναμικά, φιλοδοξώντας να απορροφήσει στο μέλλον και τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.
Η Δύση δεν χρειαζόταν πλέον μια ουδέτερη και μάλιστα σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία, που έμοιαζε ανήμπορη να αντιμετωπίσει τις κοσμογονικές αλλαγές και τα εσωτερικά της προβλήματα. Η κάθε ομόσπονδη δημοκρατία υπερασπίζονταν με ζήλο αποκλειστικά τα συμφέροντα της.
Άρχισε τότε να εμφανίζεται ένα είδος εσωτερικού ανταγωνισμού μέσα στη Γιουγκοσλαβία, υποβοηθούμενου από τις εθνικιστικές και αποσχιστικές τάσεις της κάθε περιοχής, που υποθήκευε το μέλλον της. Το κέντρο (Βελιγράδι) δεν μπορούσε εύκολα να συγκεντρώσει φόρους και δασμούς, ώστε να ξεπληρώσει τα εξωτερικά δάνεια της χώρας.
Κοντολογίς ο θάνατος του Τίτο άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Οι ηγέτες που τον διαδέχθηκαν, όπως ο Σέρβος Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και υπέκυψαν στον ολέθριο εθνικισμό.
Το 1988 η Γιουγκοσλαβία των 22 εκατομμυρίων κατοίκων χρωστούσε συνολικά 13,5 δισεκατομμύρια δολάρια και το ΔΝΤ έλεγε πως ήταν ήδη υπερχρεωμένη και δεν μπορούσε να πάρει άλλα δάνεια. Η ειρωνεία πάντως είναι πως το 2010, οι έξι δημοκρατίες που προέκυψαν από την αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (με συνολικό πληθυσμό που δεν ξεπερνά πλέον τα 20 εκατομμύρια) -χωρίς να υπολογιστεί και το Κόσοβο- χρωστούσαν όλες μαζί 184 δισεκατομμύρια δολάρια και κανείς δεν τις έλεγε πως είναι υπερχρεωμένες και ότι δεν μπορούν να πάρουν άλλα δάνεια.
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες για τον πολιτικοοικονομικό και διαλυτικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν “διεθνείς σωτήρες”, όπως το περιβόητο ΔΝΤ, κάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον στα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισαν να εμφανίζονται στη Γιουγκοσλαβία έντονες διαλυτικές τάσεις.
Οι τρεις πυλώνες του Τιτοϊσμού, δηλαδή η “Αδελφότητα και Ενότητα” των λαών της Γιουγκοσλαβίας, ο θεσμός της Αυτοδιαχείρισης και το Κίνημα των Αδεσμεύτων, κλονίστηκαν, ενώ δεν υπήρχε πλέον και το φόβητρο μιας επέμβασης του Σοβιετικού Στρατού, που συγκρατούσαν τις φυγόκεντρες τάσεις. Οι επιλογές τότε ήταν βασικά δύο για τη Γιουγκοσλαβία.
Η μία ήταν να μετατραπεί σε συγκεντρωτικό κράτος με ισχυρό κέντρο εξουσίας, πιθανώς υπό τον έλεγχο των Σέρβων που ήταν και ο μεγαλύτερος και ο πιο διασκορπισμένος λαός της Γιουγκοσλαβίας.
Η άλλη ήταν να μετατραπεί σε μια χαλαρή συνομοσπονδία κυρίαρχων κρατών, όπως επιθυμούσαν η Κροατία και η Σλοβενία. Τελικά δεν επιλέχθηκε τίποτε από τα δύο. Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση τροφοδοτούσε παντού την άνοδο των εθνικισμών, που σχεδίαζαν ένα μέλλον καθαρά εθνικό και χωρίς ομοσπονδιακή διάσταση.
Έτσι, στις πρώτες “ελεύθερες” εκλογές σε όλες σχεδόν τις ομόσπονδες δημοκρατίες αναδείχθηκαν κόμματα και πολιτικοί με εθνικιστική, δημαγωγική και λαϊκιστική ρητορική.
Συμπερασματικά η προσπάθεια ενοποίησης των Νότιων Σλάβων των Βαλκανίων, που ξεκίνησε το 1918 με ρομαντικά θα έλεγε κανείς αρχικά κίνητρα, αποδείχθηκε ένα αποτυχημένο εγχείρημα. Ούτε η κοινή τους καταγωγή, ούτε η γλωσσική τους συγγένεια, αποδείχθηκαν αρκετά ισχυρές απέναντι στις πολιτισμικές, θρησκευτικές και πολιτικές τους διαφορές.
Το πρώτο γιουγκοσλαβικό κράτος (1918-1941), που βρισκόταν κάτω από την πολιτική ηγεμονία των Σέρβων και της βασιλικής δυναστείας των Καρατζόρτζεβιτς, διαλύθηκε εξαιτίας διαμαχών για την εσωτερική του δομή, ώσπου η γερμανική εισβολή, μαζί με τους εγχώριους φασίστες (π.χ. Κροάτες Ούστασι), έβαλε την ταφόπλακά του.
Ωστόσο η κοινή αντίσταση των λαών της Γιουγκοσλαβίας απέναντι στο φασισμό και η άνοδος του Τιτοϊκού κομουνισμού, ξαναζωντάνεψαν την ιδέα του κοινού κράτους, αυτή τη φορά με τη μορφή μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας. Στις 29 Νοεμβρίου 1943 γεννήθηκε μια χώρα που επί μισό αιώνα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια και στον ψυχροπολεμικό κόσμο, αλλά τελικά διαλύθηκε με τον πλέον επώδυνο τρόπο: η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (SFRJ).
Συγκεκριμένα στις 29 Νοεμβρίου του 1943 το αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (Antifašističko Vijeće Narodnog Oslobođenja Jugoslavije) συνεδρίασε στην πόλη Jajce της Βοσνίας, με επικεφαλείς τους παρτιζάνους του Τίτο.
Εκεί θεσπίστηκε ένα πολιτικό πρόγραμμα που ανάμεσα στ' άλλα προέβλεπε και τη συγκρότηση ενός γιουγκοσλαβικού κράτους, που θα έπαιρνε τελικά τη μορφή μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδιακής ένωσης με αρχηγό της τον Στρατάρχη Τίτο.
Ωστόσο και η δεύτερη Γιουγκοσλαβία (1941-1992), γνωστή και με τα αρχικά SFRJ (Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας), κατέρρευσε τελικά κυρίως από εσωτερικές αιτίες, όπως η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1980, η έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, η άνοδος των εθνικισμών και η αδυναμία των πολιτικών ελίτ να βρουν κοινώς αποδεκτές λύσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της χώρας μέσα σε ένα λουτρό αίματος που προκάλεσε ένας αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος έφερε στην επιφάνεια μίση και πάθη, δαίμονες του παρελθόντος, που όλοι πίστευαν πως είχαν θαφτεί για τα καλά στο απέραντο νεκροταφείο της Ιστορίας.
Σήμερα η χώρα αυτή δεν υπάρχει πλέον. Διαλύθηκε έπειτα από μακροχρόνιους αιματηρούς πολέμους τη δεκαετία του 1990 και στη θέση της δημιουργήθηκαν επτά ανεξάρτητα εθνικά κράτη (Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜακεδονίας, Κόσοβο), ορισμένα από αυτά προτεκτοράτα, κι άλλα μη βιώσιμα, που παλεύουν να σταθούν στο σύγχρονο κόσμο.
Η Γιουγκοσλαβία, η “χώρα των Νότιων Σλάβων”, αποτελεί πια παρελθόν, μια ανάμνηση σε πολλούς δυσάρεστη αλλά σε αρκετούς όμως ευχάριστη. Υπάρχει σε μια σημαντική μερίδα των λαών των Δυτικών Βαλκανίων, που συγκατοικούσαν στα πλαίσια του κοινού σπιτιού της Γιουγκοσλαβίας, η αίσθηση μιας κοινής ιστορικής εμπειρίας που, μετά από τις περιπέτειες των πρόσφατων πολέμων, αρχίζει και πάλι να τους ενώνει.
Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας (το τελευταίο του βιβλίο είναι το “Άγνωστη Σερβία”, που έγραψε μαζί με τη Μίλιτσα Κοσάνοβιτς) και δημιουργός του Ζενίθ(www.zenithmag.wordpress.com)
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016
Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016
Λ.Παπαδόπουλος + Γ..Γιοκαρίνης + Ν.Ζιώγαλας + Γ.Μηλιώκας 14/10/16: Ακόμη μια ρετρό συναυλία ολοκληρώθηκε!
Ακόμη ένα ρετρό Live ολοκληρώθηκε! Το πρόγραμμα που κράτησε σχεδόν τέσσερις ώρες, μας διασκέδασε, μας ταξίδεψε πίσω στα 80's ακόμη και σε όσους δεν τα έζησαν, και μας συγκίνησε όταν μπήκαν κάποια στιγμή στο πρόγραμμα, τα πιο σοβαρά τραγούδια.
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016
Stranger Things Η νέα και επιτυχημένη σειρά του δικτύου Netfix, αντιγράφει την anime σειρά Elfen Lied;
Ειλικρινά βλέποντας ήδη τα πρώτα 5 επεισόδια της σειράς, η ομοιότητα της με τη σειρά anime είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να μην περάσει απαρατήρητη! Έχω δει ολόκληρη τη σειρά Elfen Lied, και μπορώ να διακρίνω τόσο τις εμφανείς ομοιότητες, όσο και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο σειρές. Ας καταγράψω όμως περιληπτικά τις ομοιότητες τους:
1. Υπόγειο εργαστήριο που κάνει πειράματα σε άκρα μυστικότητα, χάνει τον έλεγχο των πειραμάτων που διεξάγονται εκεί.
2. Το ξαφνικά εμφανιζόμενο κορίτσι, με τις υπερφυσικές δυνάμεις.
3. Το κορίτσι αποκαλεί τον εγκέφαλο των πειραμάτων μπαμπά.
4. Το κορίτσι βρίσκεται υπό την προστασία μιας παρέας,που γίνεται μέλος της.
5. Το κορίτσι ξεσπά βίαια, μπροστά σε μια δυσάρεστη κατάσταση.
6. Τα σύντομα γυρίσματα στο παρελθόν του κοριτσιού, που βοηθούν στην εξιστόρηση της ιστορίας.
7. Η παρεξηγημένη νοημοσύνη του κοριτσιού, εξαιτίας του φτωχού λεξιλογίου της.
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016
Τι κάνει το Stranger Things την πιο πολυσυζητημένη σειρά τώρα;
;Η δεκαετία του '80 ζωντανεύει με όλους τους εφιάλτες της σε μια σειρά που προβάλλεται από το Netflix
Το Stranger Things είναι η πιο ευχάριστη τηλεοπτική έκπληξη που μπορούσε να μας τύχει για φέτος. Με τον τελείως ρετρό χαρακτήρα της, είναι ιδανική για όσους μεγάλωσαν αλλά και όσους αγάπησαν την δεκαετία του ΄80. Εγγυημένα, θα κολλήσουν άνετα.
Πηγή:
http://www.lifo.gr/articles/tv_articles/108532
Το Stranger Things είναι η πιο ευχάριστη τηλεοπτική έκπληξη που μπορούσε να μας τύχει για φέτος. Με τον τελείως ρετρό χαρακτήρα της, είναι ιδανική για όσους μεγάλωσαν αλλά και όσους αγάπησαν την δεκαετία του ΄80. Εγγυημένα, θα κολλήσουν άνετα.
Πηγή:
http://www.lifo.gr/articles/tv_articles/108532
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016
Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016
Δείτε πώς είναι σήμερα η Παρασκευούλα από την παιδική σειρά «Του κουτιού τα Παραμύθια»
Η μικρή πρωταγωνίστρια της επιτυχημένης παιδικής σειράς της δημόσιας τηλεόρασης, της δεκαετίας του '80, μεγάλωσε!
Στην επιτυχημένη παιδική σειρά της δεκαετίας του '80, «Στου Κουτιού τα Παραμύθια», πρωταγωνιστούσε ένα μικρό κορίτσι, η Παρασκευούλα (Παρασκευή Γεωργιάδου), το οποίο είχε κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι της ένα μεγάλο κουτί.
Μέσα σε αυτό το κουτί υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος παραμύθια με πρωταγωνιστές τέσσερις παραμυθάδες, τον Ρούχλα, στο οποίο δάνειζε τη φωνή του ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ο Φιόγκος (Φαίδων Σοφιανός), ο Σεβαστιανός (Παύλος Χαϊκάλης) και η Μελιά (Ήβη Σοφιανού).
Η σειρά είχε πολύ μεγάλη επιτυχία κατά την πρώτη της προβολή στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 (1987) και οι επαναλήψεις της συνεχίζονται μέχρι σήμερα - με φανατικούς τηλεθεατές - από την κρατική τηλεόραση.
Δείτε πώς είναι σήμερα, η μικρή πρωταγωνίστρια της σειράς, Παρασκευή Γεωργιάδου.
Φωτογραφίες:
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016
Διαφήμιση Νουνού: Τελικά κάναμε τον κόσμο καλύτερο; Τροφή για σκέψη!
Ιδού ένα καλό παράδειγμα διαφήμισης, η οποία στόχευε με την υπερβολή της, να μας πουλήσει το συγκεκριμένο προϊόν. Είδα αυτή τη διαφήμιση πριν από λίγο, και σκέφτομαι τι τελικά κατάφερε η γενιά μας, τον 21ο αιώνα.
Ας ξεκινήσω με τα αρνητικά:
1ον Εμείς τα παιδιά των 80's που γεννηθήκαμε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, είμαστε η πρώτη γενιά, που φανατίστηκε τόσο πολύ με τα αντικείμενα!
2ον Είμαστε επίσης η πρώτη γενιά που θυσίασε τη φιλία, τις μεγάλες παρέες, και τις ουσιαστικές ερωτικές σχέσεις, για χάριν της εγωκεντρικής καλοπέρασης και μόνο!
3ον Η έλευση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, και των κονσολών, αν και ξεκίνησε με ενθουσιασμό, ενώ μοιραζόμασταν το παιχνίδι μαζί με άλλους, και γινόμασταν μια μεγάλη παρέα γύρω από μια οθόνη, κατέληξε μια μοναχική ασχολία, δίχως ουσία και ποιοτική διασκέδαση,
Και ορίστε τα θετικά:
1ον Είμαστε ίσως η τελευταία γενιά, που έπαιξε στις αλάνες, ακόμη και στις λιγοστές των μεγαλουπόλεων, που πλέον δεν υπάρχουν!
2ον Είμαστε η τελευταία γενιά που έζησε σχετικά απονήρευτα παιδικά και κάποια εφηβικά χρόνια.
3ον Είμαστε η τελευταία γενιά, που έζησε την αναλογική τεχνολογία, ακόμη και στα συστήματα των ηλεκτρονικών υπολογιστών!
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016
10 αδιανόητες διασκευές ελλήνων καλλιτεχνών σε ξένα τραγούδια (part 2)
Του Σπύρου Πλουμίδη
Συνεχίζουμε το επικό αφιέρωμα στις διασκευές ελλήνων καλλιτεχνών, που δεν φοβήθηκαν τη σύγκριση με τους ξένους συναδέλφους τους. Καλύτερα βέβαια να είχαν φοβηθεί, μπορεί να μην βλέπατε τώρα αυτό το κείμενο…
Πάμε λοιπόν και είπαμε ε; Η ευθύνη όλη δική σας…
Θέμης Αδαμαντίδης – Ακόμα σ΄αγαπώ (Wham – Careless whisper)
Ο Θέμης στην αρχή της καριέρας του διασκεύασε ακόμη και τον George Michael…
Μπέσσυ Αργυράκη – Πιο δυνατά (Bee gees – Stayin’ alive)
Η Μπέθυ της καρδιάς μας διασκευάζει bee gees. Ντίσκο φάση, δικέ μου…
Θέμης Αδαμαντίδης – Δεν μπορώ να ζω χωρίς εσένα (Harry Nilsson – Without you)
Μη λέμε τα ίδια… Ο Θέμης είχε πάρει φόρα!
Ελένη Δήμου – Καλή μου Ελένη (Cat Stevens – Lady d’Arbanville)
Καλή μου Ελένη;;; Πλάκα κάνει έτσι;;
Σοφία Βόσσου – Άκου την καρδιά (Roxette – Listen to your heart)
Αντιγραφή μέχρι την τελευταία λέξη…
Τάκης Αντωνιάδης – Ότι πεις εσύ (Roy Orbison – You got it)
Φτωχή πλην τίμια προσπάθεια. Το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει όμως τον καλλιτέχνη…
Χρήστος Γιαννόπουλος – Θα τη σφάξω (Rolling Stones – Satisfaction)
Τι satisfaction και βλακείες; Εδώ είναι Ελλάδα. Θα τη σφάξωωωωωω
Άννα Βίσση – Το ξέρω θα έρθεις ξανά (Barbra Streisand – Woman in love)
Η… απόλυτη διασκευάζει Barbra και βέβαια το λέει καλύτερα. Αννούλα είναι αυτή…
Δώρος Γεωργιάδης – Μ’ αγαπάς, δεν μ’ αγαπάς (Beatles – Ob-la-di , ob-la-da)
Αυτό πρέπει να άκουσαν οι Beatles και αποφάσισαν να διαλυθούν…
Χρήστος Χολίδης (Nothing else matters – Metallica)
Δεν είναι διασκευή, είναι απλά ιεροσυλία…
Νότης Σφακιανάκης (Soldier of fortune – Deep Purple)
Είπαμε ιεροσυλία. Αυτά καλό είναι να μην γίνονται…
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016
10 αδιανόητες διασκευές ελλήνων καλλιτεχνών σε ξένα τραγούδια (part 1)
10 αδιανόητες διασκευές ελλήνων καλλιτεχνών σε ξένα τραγούδια (part 1)
Του Σπύρου Πλουμίδη
Αυτό το αφιέρωμα θα σας κάψει τα αυτιά και τον εγκέφαλο και ίσως θα σας καταστρέψει κάποιο αγαπημένο σας τραγούδι. Οπότε συνεχίζετε την ανάγνωση με δική σας ευθύνη…
Οι διασκευές λοιπόν, που λέτε, μπορεί να φαίνονται εύκολη υπόθεση, αλλά μπορεί και να σε εκθέσουν άσχημα. Ειδικά αν το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που περίμενες ή είχες στο μυαλό σου.
Ας δούμε λοιπόν κάποιες προσπάθειες ελλήνων καλλιτεχνών να διασκευάσουν τους ξένους συνάδελφούς τους…
Φίλιππος Νικολάου – Θα επιζήσω (Gloria Gaynor – I Will Survive)
Μετάφραση χειρότερη και από το google translate, μετά από αυτή την εκτέλεση η Gloria Gaynor αποφάσισε να αποσυρθεί για πάντα από το τραγούδι
Γιάννης Πάριος – Πού πας; (Lionel Richie – Hello)
Ο Πάριος κατάφερε να κάνει ακόμη χειρότερο αυτό το, έτσι και αλλιώς, κλαψιάρικο τραγούδι. Αν είναι μάγκας ο Lionel Richie, ας διασκευάσει το «θα πάρω μια ψαρόβαρκα το μωρό μου»
Χρήστος Δάντης – Ποιος είμαι εγώ (Supertramp – The Logical Song)
Ακούς τη διασκευή και το μόνο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό, είναι ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;;;
Τάκης Αντωνιάδης – Είναι σκληρή (Roxette – the look)
Μα είναι σκληρή; σοβαρά τώρα; Κυκλοφόρησε μόλις ένα χρόνο μετά το αυθεντικό…
Γιώργος Πολυχρονιάδης – Μια ωραία ζωή (Louis Armstrong – What A Wonderful World)
Φωνάρα ο Γιώργαρος, δεν το συζητάμε. Αλλά η διασκευή, τίμια μεν, τραγική δε. Άσε που με τη βραχνή του φωνή, θα έλεγε πολύ καλά το αυθεντικό.
Κωνσταντίνα – Ο ήχος της σιωπής (Paul Simon & Art Garfunkel – Sound of silence)
Ακόμη ένα τραγούδι που βγήκε από το google translate. Της σιωπής ο ήχος λοιπόν… έπρεπε να το εφαρμόσει.
Νίκος Μίχας – Όταν μένω (3 doors down – when i’m gone)
Τα μπέρδεψε στη μετάφραση ο Νικόλας αλλά δεν πειράζει. Ακούστε το με δική σας ευθύνη…
Χρήστος Τσαπράζης & Κώστας Πούλης – Το τείχος (Pink floyd – Another brick in the wall)
Ο Χρήστος Τσαπράζης (Ξύλινα Σπαθιά) και ο Κώστας Πουλής (Μωρά στη Φωτιά), έχουν διασκευάσει στα ελληνικά, το τραγούδι «Another brick in the wall» των Pink Floyd. Είπατε τίποτα;
Ζωή Κουρούκλη – Βαρέθηκα όλα (The guess who – american woman)
Και εδώ το ερώτημα γιατί, πλανιέται στην ατμόσφαιρα…
Θέμης Αδαμαντίδης – Ζήσε λοιπόν (Kansas – dust in the wind)
Ο Θέμης Αδαμαντίδης διασκευάζει Kansas. Προτού πεις »ήμαρτον», δες το παρακάτω…
Θέμης Αδαμαντίδης – Κάποτε (Beatles – Yesterday)
Ναι, καλά κατάλαβες. Ο γίγαντας Θέμης, έχει διασκευάσει και Beatles…
Πηγή:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)